In het ene geval staat er voor de naam van een jurist in een rechterlijke uitspraak wel, in het andere geval geen meestertitel. Waarom is de rechtspraak daarin niet consequent?
Dat is de vraag die Sjef van Swaaij, advocaat bij de Hoge Raad, zich in een blog op zijn website stelt. Raadsheren in de gerechtshoven zetten in uitspraken de meestertitel voor hun naam. Soms bij iedere individuele raadsheer, soms wordt een rijtje namen voorzien van het meervoud ‘mrs.’.
Maar in arresten van de Hoge Raad is dat anders. Voor de namen van de raadsheren die het betreffende arrest gewezen hebben wordt niet de meestertitel geplaatst. “Misschien is het wel chic”, suggereert Van Swaaij. De meestertitel wordt in arresten van het cassatiecollege evenmin geplaatst voor de naam van de betreffende advocaat-generaal. Consequent is de Hoge Raad echter niet, want voor de naam van de betreffende cassatieadvocaat wordt weer wél de meestertitel gezet.
Waarom wordt in arresten van de Hoge Raad uitsluitend voor de naam van de advocaat bij de Hoge Raad de meestertitel gezet en niet voor de naam van de advocaat-generaal en voor de namen van degenen die het betreffende arrest hebben gewezen, vraagt Van Swaaij zich af. “Mij schijnt het toe dat het van tweeën één is. Ofwel voor alle namen (leden van de Hoge Raad, advocaat-generaal en advocaat bij de Hoge Raad) wordt de meestertitel geplaatst, ofwel voor geen van deze namen wordt deze titel geplaatst.”
De Hoge Raad laat weten hier ‘geen bewuste verklaring’ voor te hebben. “De civiele kamer, de strafkamer en de fiscale kamer hebben hierin hun eigen werkwijze”, zegt woordvoerder Janne Tuijnman. “Wij zullen in het kader van de uniformiteit van arresten en conclusies intern bespreken of dit in de toekomst wellicht moet worden aangepast.”
