In Limburg dient vrijdag voor het eerst een supersnelrechtzaak over een ‘coronaspuger’. Landelijk zijn al meerdere ‘coronaspugers’ en ‘coronahoesters’ door de rechter veroordeeld. Ook in niet-strafrechtelijke zaken spreken rechters zich steeds vaker uit over coronakwesties.
In de Limburgse supersnelrechtzaak moet een 19-jarige man voor de rechter komen, die in Maastricht was opgepakt nadat hij een buschauffeur had bespuugd. Daarbij zei hij corona te hebben. De rechter legde hem acht weken cel op. Ook moest hij de chauffeur 450 euro schadevergoeding betalen.
Eerder kreeg een 49-jarige vrouw uit Utrecht door de politierechter van de rechtbank Midden-Nederland vanwege coronaspugen vier weken cel opgelegd, waarvan twee voorwaardelijk. De vrouw greep een politieagent bij de keel en spuugde later in het cellencomplex een agent in het gezicht, waarbij ze riep coronapatiënt te zijn. De officier van justitie kwalificeerde dit spugen als bedreiging, maar de rechter vond dat sprake was van mishandeling. Dat de vrouw tijdens de zitting aangaf geen corona te hebben, maakte dit volgens hem niet anders.
Zeer heftig
De politierechter van de rechtbank Oost-Brabant veroordeelde een 28-jarige man uit Den Bosch tot negen weken gevangenisstraf, waarvan twee voorwaardelijk. De man verstoorde de openbare orde door mensen opzettelijk in het gezicht te hoesten en riep corona te hebben. Ook mishandelde en beledigde hij een agent, bedreigde die met besmetting en bespuugde hem.
Een eveneens 28-jarige man uit Lelystad werd door de politierechter veroordeeld voor het bespugen van een supermarktmanager. “Gelet op de bijzondere situatie waarin we nu zitten vind ik het spugen zeer heftig”, aldus de rechter. Hij vond een celstraf passender maar legde een taakstraf op van veertig uur, omdat de man recentelijk niet was veroordeeld voor geweldsfeiten, geen misbruik had gemaakt van de coronasituatie en een vitaal beroep heeft. De man moet ook een schadevergoeding betalen.
Kwetsbare gezondheid
Van een man die wordt verdacht van het in zijn auto vervoeren van ruim 28 kilo heroïne en het witwassen van bijna 60.000 euro besliste de rechtbank Noord-Holland dat zijn voorlopige hechtenis ondanks het gevaar op recidive en de ernst van de verdenking moest worden geschorst “vanwege zeer bijzondere omstandigheden die verband houden met de coronacrisis”. Daarbij wees de rechter vooral op de kwetsbare en verslechterde gezondheid van de ouders van de verdachte. Wel dient de verdachte zich aan verschillende concreet door de rechter genoemde voorwaarden te houden.
Opgeschort
Ook in bestuurs- en vreemdelingrechtelijke procedures zijn de gevolgen van het coronavirus merkbaar. Zo stelde de rechtbank Den Haag (zittingsplaats Amsterdam) een man in het gelijk, die beroep had ingesteld tegen het voortduren van een bewaringsmaatregel. De man zat sinds 16 februari in bewaring, met het oog op overdracht aan Italië. Dat land liet op 24 februari weten overdrachten tijdelijk op te schorten vanwege het coronavirus. Tegen de achtergrond van de recente verdere verspreiding van het coronavirus in Italië en de door dat land aangekondigde verdere beperkingen, vond de rechtbank dat er onvoldoende zicht is op overdracht binnen de maximale bewaringstermijn van zes weken.
Telefonisch horen
Een advocaat die bij de rechtbank Rotterdam een wrakingsverzoek had ingediend in een zaak in het kader van Wet verplichte ggz had minder succes. Voorafgaand aan de zitting waarop zijn wrakingsverzoek zou worden behandeld was meegedeeld dat het horen tijdens de zitting telefonisch zou gebeuren, vanwege door de Rechtspraak genomen maatregelen om besmettingen met het coronavirus te voorkomen. De advocaat was het met daarmee niet eens en vroeg zijn cliënt persoonlijk of met een videoverbinding te horen in de instelling waar hij verbleef, of in ieder geval de mogelijkheden daartoe te bekijken. De rechter weigerde dat. Volgens de rechtbank was dit, mede gezien de omstandigheden, geen onbegrijpelijke beslissing en daarom wees zij het wrakingsverzoek af.
Coulant
In een kort gedingprocedure bij de rechtbank Overijssel wees de kantonrechter de vordering van een woningstichting tot ontruiming van een flatwoning toe, waarvan de bewoner al langere tijd voor ernstige overlast zorgde. De kantonrechter gaf de woningstichting daarbij wegens de coronacrisis wel in overweging het vonnis niet meteen ten uitvoer te leggen en “te bezien of de overlastsituatie al dan niet blijft voortduren”. De kantonrechter zei te rekenen op “een coulante opstelling” van de woningstichting.
