Hoe vaardig was, is en wordt de jurist? Met de steeds grotere kortingen op het hoger onderwijs is het een vraag die de gemoederen flink bezighoudt. Zo ook op rechtenfaculteit in Leiden, waar de kwestie centraal stond op het afscheidssymposium van docente Ankie Broekers-Knol. Maar wie afgelopen vrijdag met een antwoord naar huis dacht te gaan, kwam bedrogen uit.
Meer juristen in het parlement
Aan de kwaliteit van de sprekers lag het niet. Maar liefst negen eloquente professoren en politici betraden het podium. Hun spreektijd was echter beperkt tot vijf minuten per persoon. Weinig tijd om zowel afscheid te nemen van Broekers-Knol, meerdere bulderende lachsalvo’s uit de bomvolle zaal te ontlokken en nog in te gaan op de vraagstelling. Alfred van Staden, hoogleraar internationale betrekkingen, riep op meer te investeren in de onderhandelingsvaardigheden van aanstaande juristen. Voormalig Eerste Kamerlid Rob van de Beeten onderstreepte dat te weinig leden van het Nederlandse Parlement juridisch geschoold zijn. Die mening werd gedeeld door Broekers-Knol, zelf Eerste Kamerlid sinds 2001.
Staatsraad prof. Thijs Drupsteen benadrukte dat juristen zich voortdurend af moeten vragen of ze uit hun rol als strikte wetopvolger moeten vallen. “En zeg daar dan bij dat ze het nóóit moeten doen!” Behalve eens in de twaalf jaar, zoals hijzelf. Samen met de andere rechters van de Afdeling heeft hij eens ijskoud een gegrond beroep zonder nadere toelichting… ongegrond verklaard. De uitkomst zou anders niet wenselijk geweest zijn.
Bel gerust in het weekend
De rest van de bijeenkomst werd voornamelijk besteed aan het roemen van de assertiviteit en werklust van Ankie Broekers-Knol. “In 1977,” herinnerde Eerste Kamerlid en hoogleraar e-law Hans Franken zich, “was Ankie een van de weinigen met een gezin én een fulltime baan, die haar privételefoonnummer altijd op het bord schreef zodat de studenten haar in de avonduren en het weekend konden bellen voor vragen.”
De sfeer was de hele middag prima. Tussen de grotendeels in stijlvol zwart geklede Leidse massa viel Broekers-Knol onmiddellijk op in haar knalroze jasje. Voor iedereen was duidelijk: deze vrouw is het markante type waarvan iedere universiteit er een paar kent. Het wekte dan ook geen grote verbazing dat decaan Rick Lawson haar een Meijers Penning uitreikte voor haar buitengewone bijdragen aan de faculteit, speciaal met betrekking tot het vak Moot Court. Kortom, de Leidse universiteit is met het afscheid van Broekers-Knol één vaardige jurist armer.
