Dat drie hoogleraren rechtspleging de rebellerende rechters uitmaken voor zeurpieten is onbegrijpelijk. Dat zegt iets over de mate waarin deze wetenschappers zelf voeling met de praktijk hebben gehouden. Dat schrijft Klaas Mollema, vicepresident en oud-bestuurder van het Hof Leeuwarden, in een reactie op het gister verschenen bericht op deze site over het manifest van een aantal rechters – waaronder Mollema zelf – die zijn zorgen uit over de kwaliteit en organisatie van de rechtspraak.
Mollema: “De toon waarop drie hooggeleerde collega’s de opstellers van het manifest en de inmiddels ruim 400 sympathiserende rechters en raadsheren in den lande menen te moeten wegzetten als zeurpieten, zegt iets over de mate waarin deze wetenschappers zelf voeling met de praktijk hebben gehouden. Wellicht nog erger is dat ze, net als de Raad voor de Rechtspraak, het manifest selectief hebben gelezen. De aanleiding voor het opstellen van het manifest was niet zozeer de reeds bestaande werkdruk, maar veeleer de vrees dat de Raad en de door hem benoemde nieuwe gerechtsbestuurders steeds directiever gaan sturen op output, waardoor de onafhankelijke taakuitoefening van de rechter in het gedrag komt. Die vrees is mede ingegeven door de wijze waarop de nieuwe gerechtsbestuurders zijn benoemd. Het moge op papier zo zijn dat er sprake was van enige locale inspraak, in feite is dat overal een farce gebleken. Er mocht ja of nee worden gezegd tegen veelal één (door de Raad voorgeselecteerde) kandidaat, en een nee betekende allerminst dat de benoeming niet doorging. De Raad heeft aldus bestuurders om zich heen verzameld die door hem zelf zijn geselecteerd. Nu het diezelfde bestuurders (en met name de presidenten) zijn waaruit de volgende rechterlijke leden van de Raad worden gerekruteerd en de Raad, via een eigen talentenpoule bepaalt wie in de toekomst in aanmerking komen om bestuurder te worden, is de cirkel rond.”
Mollema schrijft verder dat uit de binnengekomen reacties op het manifest blijkt dat de vrees van de raadsheren breed wordt gedeeld en dat men het initiatief ‘moedig vindt en toejuicht’. Daarnaast zegt Mollema dat er uit wetenschappelijke hoek ook diverse positieve reacties op het manifest zijn gekomen, ‘zodat tenminste kan worden geconstateerd dat de deskundigen verdeeld zijn’.
