Minister Dekker (Rechtsbescherming) wil het no cure no pay-experiment vooralsnog niet uitbreiden naar andere rechtsgebieden dan de letsel- en overlijdensschadepraktijk. Of dit experiment doorgaat wordt eind dit jaar beslist. Dat liet hij gisteren weten als antwoord op Kamervragen die Foort van Oosten (VVD) had gesteld.
Van Oosten ondervroeg de minister naar aanleiding van een artikel in Trouw (19 juni 2018), waarin oud-advocaat Antonie Kerstholt pleit voor opheffing van het no cure no pay-systeem. Van Oosten wilde weten in hoeverre no cure no pay in de advocatuur gunstige gevolgen heeft voor de kosten van de advocatuur en voor de toegang tot het recht.
Minister Dekker verwees naar het experiment dat in 2014 is gestart met resultaat gerelateerde beloning in letsel- en overlijdensschadezaken. “Na zorgvuldige afweging is een wijziging in de verordening op de praktijkuitoefening vastgesteld waarin strikte voorwaarden zijn neergelegd waarbinnen resultaat gerelateerde beloning in dit experiment kan worden beproefd.” Volgens de minister wordt met het experiment beoogd de toegang tot het recht te vergroten van cliënten die niet voor een toevoeging in aanmerking komen, maar voor wie rechtsbijstand door een advocaat toch een te hoge financiële drempel zou betekenen om hun recht te halen bij letselschadezaken.
Momenteel wordt door de Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA) geëvalueerd of en in welke mate dit doel ook is bereikt. De proef stopt op 1 januari 2019. Voor het einde van dit jaar neemt de NOvA een beslissing over het al dan niet voortzetten van de proef met resultaat gerelateerde beloning in letsel- en overlijdensschadezaken, aldus de minister.
Volgens Dekker is in 2014 bewust gekozen om het experiment te beperken tot de letsel- en overlijdensschadepraktijk omdat dit rechtsgebied zich vanwege specifieke kenmerken leent voor een dergelijk experiment. “Zo worden in letselschadezaken vaak lange procedures gevoerd en kunnen de kosten hoog oplopen. Of resultaat gerelateerde beloning ook bij andere rechtsgebieden nuttig zou kunnen zijn moet afzonderlijk worden bezien en is mede afhankelijk van de uitkomsten van het lopende experiment.”
