Van harte gefeliciteerd met deze overstap. Waarom bent u overgestapt?
Duizenddank. Mijn werkgever, Oscar Hammerstein, heeft na 40 jaar advocatuur zijn toga aan de wilgen gehangen. Het kantoor hield daarmee op te bestaan en ik had nog een aantal vlieguren te maken. Ofschoon ik bij Hammerstein Advocaten voornamelijk een procespraktijk had, heeft mijn toga nog lang niet zo veel rechtbanken van binnen gezien als die van Oscar. Het is dus ook nog niet tijd voor mij om die aan welke boom dan ook te hangen. Ik ben Oscar erg dankbaar voor wat ik van hem heb geleerd en tegelijkertijd zie ik in Harro Schulz iemand van wie ik kan blijven leren als advocaat en als persoon. We zijn ook nog eens op dezelfde dag jarig.
Met welke argumenten heeft u uw nieuwe kantoor ervan overtuigd dat zij met u in zee moesten gaan?
Dat wat ik heb gezegd, heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik een aanbod heb gekregen. In zekere zin overtuig je op die manier elkaar. Om een minder ontwijkend advocatenantwoord te geven: ik heb aangegeven dat de praktijk van dit kantoor mij aanspreekt en dat ik daarin kans zie om te groeien als advocaat en als (civiele) pleiter. Mijn praktijk bestaat nu nog vooral uit arbeidsrecht, verzekeringsrecht, familierecht en ik adviseerde ook in zaken die betrekking hebben op kunst. Een brede civiele praktijk met voornamelijk individuen als cliënt. Mijn praktijk zie ik als een aanvulling op de civielrechtelijke praktijk van mijn nieuwe kantoor. Tegelijkertijd biedt die praktijk mij de kans om te groeien vanwege het internationale en ondernemingsrechtelijke aspect ervan.
Wat wordt uw grootste uitdaging?
De advocatuur staat onder grote druk van de maatschappij en de politiek om te veranderen. Daarbij kwam de plotselinge dwang van COVID; van dat drietal degene met het minste geduld. Toen ik als advocaat begon was het landschap anders. De grote uitdaging is om te kunnen veranderen en kwaliteit te blijven leveren. Nu de politiek de advocatuur wil ‘openbreken’ en vanuit de maatschappij vergelijkbare stemmen klinken, wil ik als advocaat de reden zijn dat de rechtzoekende toch voor de advocatuur kiest.
Welke zaak is u tot nu toe het meeste bijgebleven? Kunt u er iets over vertellen?
Wat me het meest is bijgebleven is een advies over het eigendom van een 17e-eeuws schilderij, waarvan de schilder een straat naar zich vernoemd heeft gekregen in de Pijp in Amsterdam. De zaak was behoorlijk gecompliceerd onder meer vanwege de grensoverschrijdende aspecten ervan. Ik werd uitgedaagd om ook andere bronnen aan te boren dan gebruikelijk om de cliënt te kunnen adviseren over de beste oplossing.
En tot slot: mocht u een paar dagen in quarantaine moeten zitten, wie of wat zou u dan in ieder geval mee willen nemen?
Al mijn half uitgelezen boeken: ik koop ze sneller dan dat ik ze uitlees. Het ‘toppunt’ is Mijn Beloofde Land van Ari Shavit. Dat gaat over de ontstaansgeschiedenis van Israël. Blijkens vliegtuigservetten, tickets, hotelpasjes e.d. die ik allemaal in de omslag heb gestopt, is dit boek sinds 2016 in ieder geval in Tel Aviv, Berlijn, New York, Londen en Toronto geweest. Ik ben op pagina 262 van 472. Als advocaat lees ik overigens een stuk sneller, maar zoals dit boek heb ik er nog meer en zij verdienen een beter lot.
