Mr. van de week is Peter van Russen Groen. Hij is per 1 januari 2015 benoemd tot bijzonder hoogleraar strafrechtspraktijk aan de Universiteit Leiden. Daarnaast is hij partner bij Wladimiroff advocaten in Den Haag en rechter-plaatsvervanger in de rechtbank Rotterdam. Hij is eerder als wetenschappelijk onderzoeker werkzaam geweest bij de Erasmus Universiteit Rotterdam, waar hij is gepromoveerd op een tweedelig proefschrift over bestuursstrafrecht.
Gefeliciteerd met uw benoeming! Hoe is de eerste maand bevallen?
Dank voor uw felicitatie! Zo’n eerste maand staat in het teken van nader kennismaken. En dat is mij goed bevallen. Ik ben zeer hartelijk ontvangen door mijn nieuwe collega’s van de faculteit Rechtsgeleerdheid in Leiden.
De omgang met cliënten, de omgang met studenten, of het solitaire van de wetenschap. Wat past u het best?
De advocatuur is misschien wel het mooiste vak dat er is. En heel afwisselend: je hebt contact met cliënten van uiteenlopende aard, het ene moment breng je een bezoek aan het bedrijf van een cliënt, het volgende moment zit je te studeren op een strafrechtelijk leerstuk, schrijf je aan een processtuk of moet je optreden in de rechtszaal. Dat laatste doe ik overigens ook als rechter-plaatsvervanger in Rotterdam. Maar het academische bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ook de wetenschap is prachtig, de universiteit inspirerend en de omgang met studenten boeiend. Ik weet niet wat mij het beste past. Ik prijs mij eigenlijk gelukkig al die facetten nu te kunnen combineren.
Vreest u lege collegebanken als studenten vanaf komend studiejaar hun studie zelf moeten betalen?
Nee, daar ben ik niet bang voor. Ik begrijp wel dat het even slikken is. Maar het is niet nieuw: studieschulden liep je in de tijd dat ik studeerde ook op.
Zijn de studenten van nu nog wel gemaakt voor lange hoorcolleges? Of is het tijd voor vernieuwing?
In het mastervak dat ik ga geven, Practicum Strafrecht, wordt van de studenten behoorlijk wat eigen inbreng gevraagd en tijdens de werkgroepen zal er veel ruimte zijn voor discussie. Overigens is er volgens mij niets mis met een goed hoorcollege.
Als u het voor het zeggen had in Nederland dan?
Dan zou ik op alle autosnelwegen weer dezelfde maximumsnelheid invoeren van 100 km per uur. Daar wordt je toch gek van, al die verschillende maximumsnelheden? Het overkomt mij regelmatig dat ik op een autosnelweg rij en oprecht niet weet hoe hard ik daar dan op dat moment mag rijden. Dat is bovendien in strijd met het lex certa beginsel. Van de wegbeheerder optredend als wetgever mag je duidelijkheid verwachten.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Ik heb strafrecht gestudeerd bij prof. Louk Hulsman in Rotterdam. Hij was er een voorstander van het strafrecht af te schaffen en daar andere vormen van conflictbeslechting voor in de plaats te stellen. Hij heeft mij geleerd bescheiden verwachtingen te hebben van de positieve effecten van het strafrecht en behoedzaam te zijn met het willen inzetten daarvan. Strafrecht lost problemen vaak helemaal niet op en kan zelfs contraproductief zijn. In een tijd waarin er weer een sterk geloof is in het strafrecht en de wetgever ten aanzien van uiteenlopende delicten de maximumstraffen verhoogt, kan dat een waardevol inzicht zijn.
Welk wetsartikel vindt u het mooist? Welk wetsartikel het slechtst?
Artikel 6 van het Europees Verdrag voor de bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden, waarin het recht op een eerlijk proces is neergelegd, vind ik een mooie bepaling. Het vat eigenlijk in een notendop samen waar een strafproces aan moet voldoen. Het artikel heeft een grote (normerende) invloed op het strafrecht en daar aan grenzende rechtsgebieden (ook in Nederland) en zorgt tegelijkertijd voor een zekere harmonisering van het Europese strafrecht. Het is alleen jammer dat het Europese Hof voor de Rechten van de Mens aan zijn eigen succes ten onder dreigt te gaan.
De wijze waarop de praktijk vorm heeft gegeven aan het (niet) handhaven van het in artikel 3 Opiumwet vervatte verbod op hennepproducten –het zogenoemde gedoogbeleid– heeft volstrekt onbegrijpelijke en ongewenste consequenties in het leven geroepen. Dat beleid is dringend aan een herijking toe.
Welk boek las u het laatst?
Het laatste boek dat ik las was ‘De rechtsstaat moet je leren’ van Geert Corstens die net afscheid heeft genomen als president van de Hoge Raad. Een lezenswaardig boekje. Hij zet heel compact en in verfrissend begrijpelijke taal uiteen wat de basisbeginselen zijn van de rechtsstaat waarin wij leven. De laatste roman die ik las was ‘Het Rosie effect’, alweer het tweede boek van de Australische schrijver Graeme Simsion over de belevenissen van een autistische man en zijn (zwangere) vrouw. Niet hoogdravend maar wel hilarisch. Erg leuk om te lezen. Net als ‘Het Rosie project’ een absolute aanrader.
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Met mijn lief.
