Als het aan strafrechtadvocaat Peter Plasman ligt, blijft na 15 maart een flink aantal Tweede Kamerzetels leeg. Hij doet met zijn partij Niet-Stemmers mee aan de verkiezingen. Het idee is om alle mensen die niet naar de stembus gaan te vertegenwoordigen, door – eenmaal gekozen – in de Tweede Kamer nooit te stemmen. Het klinkt als een Koot&Bie-sketch, maar Plasman is bloedserieus in een interview in het nieuwe nummer van Mr., dat 7 februari verschijnt.
“Ik ambieer helemaal geen politieke carrière. Ik heb het idee om mee te doen aan de Tweede Kamerverkiezingen met Niet-Stemmers al heel lang. In 1994 deden we al mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam en we hadden succes, afgemeten aan de inspanningen die we destijds leverden. Het idee om een stem te geven aan al die mensen die niet stemmen heeft draagvlak”, aldus de Amsterdamse strafrechtadvocaat Peter Plasman.
Idealen
In 2012 bracht bij de landelijke verkiezingen 75 procent van de kiesgerechtigden zijn stem uit. “Dat lijkt relatief veel, maar een kwart van alle Nederlanders blijft dus thuis. Als je dat doorrekent, blijkt dat meerderheidsbeslissingen in het parlement zijn gebaseerd op 28 procent van de 17 miljoen Nederlanders wier belangen de politiek moet dienen. 28 procent beslist voor 100 procent en dat is dan bij relatief gunstige opkomstcijfers. Dat intrigeert mij. Ik wil dat er meer mensen gaan stemmen en dat kan alleen door mensen te betrekken bij de politiek, door hun het gevoel te geven dat er wél iets gebeurt in Den Haag, dat er wél iets kan veranderen. Wie zijn idealen vertolkt wil zien, richt doorgaans een politieke partij op, met standpunten en meningen. Dat kan ik niet. Ik wil niet de zoveelste politicus zijn die opbokst tegen al die andere partijen. Dat is kansloos.”
Vertrouwen
De partij Niet-Stemmers belooft maar één ding: dat ze in het parlement nooit zal stemmen. Plasman zelf heeft bij verkiezingen altijd zijn stem uitgebracht. “Ik volg de politiek, ik ben langdurig lid geweest van een politieke partij. Nee, ik zeg niet welke. Maar dit keer weet ik het niet meer en overweeg ik niet te gaan stemmen. Wie stemt, moet toch een minimum aan vertrouwen hebben in een politieke partij of in een bepaalde politicus. Hij moet zich enigszins vertegenwoordigd voelen. Dat gevoel heb ik niet. En met mij heel veel mensen. Mensen twijfelen, ze overwegen thuis te blijven, het vertrouwen in de politiek is echt minimaal.”
Thuisblijvers
De stem van mensen die thuis blijven, wordt als het ware verdeeld onder de partijen die in de Kamer komen. “Thuisblijvers bevestigen de uitslag. Ik wil een stem geven aan de niet-stemmers en degenen die blanco stemmen. Ik wil zichtbaar maken hoeveel mensen er niet komen opdagen, of blanco stemmen. Als blanco-stemmers zelf echt zetels krijgen, dan komen er veel meer mensen naar de stembus, daarvan ben ik overtuigd. Lang niet iedereen zal dan gaan stemmen, maar wel meer dan nu het geval is. Dat is mijn doel: ik wil dat mensen weer gaan stemmen. En dat hun stem zichtbaar wordt.”
Die stemmen zullen zichtbaar worden door lege stoelen in de Tweede Kamer, want Plasman en de zijnen zijn niet van plan echt zitting te nemen in de Kamer.
De partij voor Niet-Stemmers lijkt niet erg serieus te worden genomen. De vergelijkingen met satirische programma’s als Jiskefet en Van Kooten en De Bie zijn niet van de lucht. “Bijzonder eervol”, noemt Plasman dat, “wie wordt er nu vergeleken met Koot & Bie?”
Columnist Bas Heijne schreef begin januari in NRC Handelsblad over de partij, met als strekking dat de politiek met de partij voor Niet-Stemmers de politiek definitief een circusact is geworden. “So what? Heijne stelt zich op als de poortwachter van de democratie. Hij zegt in feite: het land moet geregeerd worden, dus bemoei je er niet mee. Dat is toch het hele probleem! Niemand heeft meer zicht op wat er in de politiek gebeurt. Niemand voelt zich meer betrokken. De kloof tussen burger en politiek is gigantisch.” (…)
Geen valse beloftes
Plasman zegt niet dat de politiek altijd moet luisteren naar de burger. “Want de burger kan heel rare dingen willen. Maar er moet wel gecommuniceerd worden. Je moet uitleggen wat je doet en waarom. En om te beginnen geen valse beloftes doen, want dan verdwijnt het vertrouwen.” Hij gaat uit van een groot potentieel voor de Niet-Stemmers. “In potentie zullen 37 lege stoelen naar de andere partijen schreeuwen: win het vertrouwen weer terug en zorg dat er na de volgende verkiezingen weer mensen op deze stoelen zitten. In dat opzicht streven wij onze eigen ondergang na.”
Lees het gehele interview met Peter Plasman in het nieuwe nummer van Mr., dat dinsdag 7 februari verschijnt.
