Er komt een landelijk protocol dat agressieve acquisitie van cliënten door advocaten moet tegengaan. Volgens de Nederlandse Orde van Advocaten bestaat namelijk momenteel binnen de (strafrecht)advocatuur te veel onduidelijkheid over wat al dan niet kan en mag op dit gebied. De organisatie van strafrechtadvocaten is echter niet enthousiast over het initiatief.
Mr. bracht vorig jaar het nieuws dat strafrechtadvocaten er in toenemende mate agressieve praktijken op na houden bij de werving van nieuwe cliënten. Eigen cliënten zouden worden betaald om nieuwe klanten te regelen en sommige advocaten zouden zelfs elkaars klanten kapen. Ook andere media besteedden hier vervolgens veel aandacht aan.
Naar aanleiding hiervan heeft de Orde in eerste instantie geprobeerd de omvang van het probleem te inventariseren. Dat gold ook voor de Raad voor Rechtsbijstand. Afgelopen najaar riep de Raad advocaten op om concrete gevallen van ronselpraktijken te melden. Maar desondanks is de omvang van het probleem niet goed inzichtelijk gemaakt. Desalniettemin komt er nu toch een protocol. Jan Leliveld, lid van Algemene Raad van de Orde en advocaat bij Wladimiroff Advocaten, zegt dat binnen de strafrechtadvocatuur namelijk veel verschillende ideeën leven over wat wel en niet kan als het gaat om cliëntenwerving. “Het moet duidelijk en concreet worden hoe we met elkaar en elkaars cliënten om dienen te gaan.”
Agressief adverteren
Drie leden (allen portefeuille strafrecht) van de Raden van Toezicht in Utrecht, Haarlem en Amsterdam zullen zich de komende maanden bezighouden met het opstellen van het protocol. In april wordt het concept aan alle lokale dekens voorgelegd. Na hun akkoord wordt het protocol landelijk ingevoerd. De verwachting is dat dit voor de zomer gebeurt.
Een van die drie leden is Simeon Burmeister (Raad van Toezicht Amsterdam en advocaat bij Cleerdin & Hamer). “Iedereen is het er over eens dat een advocaat zich fatsoenlijk moet gedragen, maar over wat fatsoenlijk precies is, zijn de meningen verdeeld. Er wordt soms echt op heel agressieve wijze geadverteerd.” Burmeister noemt als voorbeeld een advertentie met de afbeelding een blaffende pitbull terriër van een advocatenkantoor in het Bonjo Bajes Bulletin (krant over detentie en strafrecht). “We willen dat iedereen bij dit soort gedragskwesties op één lijn zit. Het protocol moet duidelijkheid en zekerheid geven: omschrijving van het probleem, de norm en de gepaste sanctie(s). Al wordt dat best nog een lastige klus.”
Horloges gelijkzetten
Diewertje Rupert, advocaat bij Teurlings & Ellens, is verheugd dat er een protocol komt. Eerder vertelde zij tegenover Mr. dat zij weleens de dupe is geweest van ronselpraktijken. “Tijdens de beroepsopleiding wordt aan dit soort zaken geen aandacht besteed en de Gedragsregels zijn hierover ook niet duidelijk. Het is goed dat er regels komen die we elkaar kunnen voorhouden als er op een onheuse manier zaken worden overgenomen”, aldus Rupert.
Minder enthousiast is Bart Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten: “Er is voldoende regelgeving om advocaten die over de schreef gaan tot de orde te roepen. Overigens zijn mij geen uitspraken van de tuchtrechter bekend over deze praktijken. Zolang klachten niet geconcretiseerd worden, kan er ook niet tegen worden opgetreden. Dat maakt een protocol niet anders.”
De Haagse deken Ernst van Win zegt dat nieuwe regels inderdaad niet noodzakelijk zijn. “We hebben niet de indruk dat het een groot probleem is, maar het stak wel opeens de kop op. We moeten ervoor zorgen dat het niet verder gaat rondzingen. Dan moet je hierover duidelijk naar buiten treden en de grenzen aangeven.” Of het protocol voor eens en voor altijd een einde zal maken aan de ronseltaferelen weet Van Win niet. “Tijden veranderen, eens in de zoveel tijd moeten de horloges weer gelijk worden gezet.
