Dat Linda Goudvis rechten ging studeren, was niet eens haar eigen idee. “Een vriendin kwam met deze tip, het leek haar wel wat voor mij. Vooral omdat ik het leuk vind om te puzzelen. En dat is wat je in het recht vaak doet. Je hebt een casus en vervolgens kijk je met welke wettelijke middelen je tot een oplossing kunt komen. Zodoende ben ik de studie gaan doen, nog niet wetende wat ik er precies mee wilde. Wel sprak het strafrecht me het meeste aan. Met name vanwege de spanning die je hierbij tegenkomt.”
Keuze voor het OM
Voor haar masterscriptie liep Goudvis stage bij een advocatenkantoor. “Een leerzame ervaring, maar ik wilde ook de andere kant meemaken, die van het Openbaar Ministerie. Daarom ben ik na het afronden van mijn master nog stage gaan lopen bij het OM. Toen dacht ik: dit past veel beter bij mij dan de advocatuur. Bij het OM ben je van begin tot eind betrokken bij een zaak en – voor mij heel belangrijk – je bent onafhankelijk. Ik wil niet acteren, maar gewoon kunnen zeggen wat ik echt denk en vind. Als advocaat ben je gebonden aan de belangen van je cliënt.”
Na haar stage ging Goudvis aan de slag als interventiejurist bij het parket in Arnhem. “In deze functie doe je vooral het voorbereidende werk voor een officier. Je staat dus zelf niet op zitting. Een ander verschil is dat je geen zware misdrijven doet, maar alleen veelvoorkomende criminaliteit. Doordat ik veel samenwerkte met officieren kreeg ik een goed beeld van de inhoud van hun werk. Ik kreeg steeds meer het gevoel: dit is wel iets voor mij. De echte bevestiging kwam toen ik hoorgesprekken mocht doen. Hierbij stel je een verdachte een straf voor, zodat een zaak niet naar de rechter hoeft. Vooral het contact met verdachten vond ik heel leuk en dat ging me ook erg goed af.”
Opleiding tot adjunct-officier
In 2022 startte Goudvis als adjunct-officier in opleiding (aio). In tegenstelling tot een officier in opleiding (oio) hoef je hiervoor geen zes, maar slechts twee jaar juridische werkervaring te hebben. Goudvis: “Ik vind het mooi dat deze functie – ook wel plaatsvervangend officier genoemd – bestaat. Hierdoor kun je namelijk ook met minder ervaring al op zitting staan. Je doet als adjunct-officier alleen geen zaken bij de meervoudige kamer, zoals een arrondissementsofficier, maar alleen zaken bij de politie- of kantonrechter. Ook ben je vaak niet meteen betrokken bij een zaak, maar pas als het politiedossier klaar is.”
Om als aio te kunnen starten, moet je – net als bij oio – een sollicitatieprocedure doorlopen. Goudvis: “Je begint met een gesprek op basis van je motivatiebrief en CV. Wat ik tof vind, is dat het OM veel waarde hecht aan je persoonlijke drijfveren. Je hoeft echt niet alleen maar negens en tienen gehaald te hebben. Na dit gesprek volgt een gesprek met een psycholoog die een rapport opstelt. Als dat ook goed is, mag je door naar de landelijke commissie, die bepaalt uiteindelijk of je mag starten. De opleiding zelf duurt slechts een jaar. De eerste drie maanden volg je cursussen, daarna werk je negen maanden als adjunct-officier onder leiding van een praktijkbegeleider.”
Eind 2023 werd Goudvis beëdigd als adjunct-officier. Naast zaken rondom veelvoorkomende criminaliteit heeft ze ook een eigen portefeuille: dieren. “Met een achternaam als die van mij kon dat ook haast niet anders, haha. Maar deze was toevallig beschikbaar. Soms kun je ook aangeven dat je een portefeuille graag wilt of juist niet. Sommige collega’s schieten meteen vol als ze een mishandeld dier zien. Ik heb daar zelf geen last van gelukkig. Je moet niet te veel emotie voelen bij wat je doet. We zijn allemaal professionals bij het OM, maar natuurlijk ook mensen.”
Je eigen loket
Goudvis gaat in sommige zaken als een ware detective te werk. “Ik heb weleens dat ik ervan overtuigd ben dat iemand iets heeft gedaan, maar dat het wettig bewijs nog niet rond is. Soms vind je dan per toeval het ontbrekende puzzelstukje. Een jongen stond een keer terecht voor fraude met z’n diploma. Hij beweerde dat vrienden die voor de grap hadden nagemaakt. Toen ben ik op z’n LinkedIn gaan kijken en daar had hij een bericht gepost over dat diploma. Daardoor viel ie door de mand en konden we de puzzel leggen. Als dat dan lukt, geeft dat veel voldoening.”
Een van de mooiste aspecten aan haar werk vindt Goudvis de vrijheid die je als officier hebt. “Je bent eigenlijk een soort loket met je eigen zaken. Natuurlijk overleg ik met collega’s en partners, zoals de politie, maar ik kan grotendeels zelf mijn koers bepalen. Als ik iets op een bepaalde manier wil aanpakken, hoef ik dat niet eerst af te stemmen. Dat vraagt wel een bepaalde assertiviteit. Je moet wel de leiding en verantwoordelijkheid durven nemen en dingen goed kunnen uitleggen. Wat ik ook prettig vind aan het OM, is dat je je eigen werktijd kunt indelen. Als ik een keer in de avond of het weekend wil werken, dan is dat ook prima.”
Snel kunnen schakelen
Hoewel er momenteel veel werk ligt bij het OM heeft Goudvis naar eigen zeggen geen last van werkdruk. “Misschien komt dat ook omdat ik geen perfectionist ben. Ik zorg ervoor dat ik het dossier goed ken en m’n requisitoir goed voorbereid, maar ik ga niet alle mogelijke verweren uitdenken. Er is altijd wel weer iets onverwachts wat kan gebeuren. Dan moet je zorgen dat je alert bent en snel kunt schakelen. Naarmate je meer ervaring hebt, wordt dat ook makkelijker. En als ik een keer ergens geen antwoord op heb, zeg ik dat ook gewoon. Ik ga niet lopen bluffen.”
Of haar huidige functie ook een opstapje is naar de rol van arrondissementsofficier durft Goudvis nog niet te zeggen. “Mijn carrière is geen uitgestippeld pad. Ik heb het nu geweldig naar mijn zin als adjunct-officier. De spanning van het werk, de vrijheid, de samenwerking, de leuke collega’s en werkomgeving. Soms vraag ik me af of ik ooit nog iets leukers ga vinden. En om als oio te mogen starten, moet je wel eerst twee jaar ergens anders ervaring opdoen. Maar misschien pakt het ook juist goed uit. En als ik echt heimwee krijg, kan ik altijd weer terugkeren als adjunct-officier.”
