Starter van de week is Maarten Jorissen. In 2016 liep hij een dwarslaesie op. “Mijn leven was van het ene op het andere moment gigantisch veranderd. Al op de intensive care beloofde ik mijzelf: ‘Ik ga hoe dan ook afstuderen’.” Dat lukte cum laude en Maarten werkt nu bij De Brauw Blackstone Westbroek.
Maarten Jorissen (26) is in 2019 cum laude afgestuurd aan de Universiteit Leiden in het ondernemingsrecht. Zijn afstudeerscriptie, Redelijke maatregelen ter bescherming van bedrijfsgeheimen, wordt in boekvorm uitgegeven. Sinds kort werkt Maarten bij De Brauw Blackstone Westbroek.
Van harte gefeliciteerd met je nieuwe baan. Wanneer heb je besloten dat je advocaat wilde worden?
Ik wist dat eigenlijk helemaal nog niet zeker toen ik begon aan mijn studie. Een carrière in een commerciële functie bij een productiebedrijf sprak mij ook aan. Om die reden heb ik ervoor gekozen om een bachelor International business law te doen zodat ik mijn opties, naar mijn idee, openhield. Pas na mijn eerste juridische stage kwam ik erachter dat het juridische in de praktijk mij heel erg trok. Toen heb ik besloten dat ik advocaat wilde worden.
Je studententijd kreeg een behoorlijke knauw. Wat is er gebeurd?
Dat klopt. In 2016 heb ik mijn nek gebroken, waardoor ik die dwarslaesie opgelopen heb. Zoals gezegd was mijn leven van het ene op het andere moment gigantisch veranderd, en beloofde ik mijzelf al op de intensive care dat ik hoe dan ook ging afstuderen. Ik richtte mijn pijlen al gauw op het volgende collegejaar. In mijn revalidatie werd mij verteld dat dit waarschijnlijk te ambitieus zou zijn. Koppig als ik ben motiveerde mij dat alleen maar meer. Het jaar erna begon ik aan mijn master ondernemingsrecht in Leiden en inmiddels ben ik cum laude afgestudeerd.
Was het met je beperking moeilijk om de studie af te ronden?
Het bracht zeker wel uitdagingen met zich mee maar ik heb ook wel veel geluk. Het was mijn ambitie om rechten te studeren en advocaat te worden. Dat kan met mijn beperkingen gewoon. Lezen, schrijven en praten kan ik namelijk nog prima. Als ik bijvoorbeeld chirurg had willen worden, had ik iets anders moeten kiezen. Bovendien heb ik ook heel veel geluk met mijn lieve familie en vrienden die mij ontzettend hebben geholpen en gesteund, ook in de aanloop naar mijn studie toe.
En was het lastig om een baan te vinden met een beperking?
Eigenlijk viel dat in mijn geval wel mee. Er zijn zeker dingen waar ik extra op moest letten zoals de toegankelijkheid van gebouwen maar gelukkig zijn veel grote advocatenkantoren goed toegankelijk. Ik heb, onder andere, stage gelopen/gerold bij De Brauw Blackstone Westbroek, wat erg goed beviel. Inhoudelijk vond ik het erg leuk en de mensen waren ontzettend lief en behulpzaam. Ik heb daar gesolliciteerd en ben toen aangenomen.
Kijk je nu anders tegen het advocaat-zijn aan dan vóór je dwarslaesie?
Niet echt. Ik vind niet dat ik mijn ongeluk mij heel erg heb laten veranderen. Misschien kan ik dingen iets beter relativeren dan vroeger.
Wat wil je over vijf jaar bereikt hebben?
Dit vind ik altijd een lastige vraag. Het is natuurlijk een leuk gedachte-experiment maar je weet gewoon niet wat er gaat gebeuren in je leven. Kijk maar naar mij. Je omstandigheden en interesses veranderen. Ik wil mezelf vooral blijven uitdagen en ontwikkelen en voldoening halen uit wat ik doe. Daarvoor zit ik naar mijn idee op de goede plek nu.
Wat zou je rechtenstudenten met een lichamelijke beperking willen meegeven omtrent hun toekomstvisie?
Focus op wat je wel kunt, niet op wat je niet kunt. Dat geldt overigens voor iedereen, met of zonder ‘beperking’, in welke vorm dan ook.
Weet jij ook iemand die Starter van de week zou kunnen zijn? Mail dan naar: starter@mr-magazine.nl.
