Gefeliciteerd met uw debuutroman! Waar gaat het verhaal kort samengevat over?
Bedankt! ‘De Muur van Bretagne’ is een spannende, vlotte roman over David, een man die een roerige jeugd achter de rug heeft vol bijzondere zomers in Bretagne. Hij heeft zijn kwetsbaarheden, maar als twintiger lijkt hij zijn leven op de rit te hebben. Hij kan rekenen op de steun van zijn opa en zijn beste vriend, met wie hij ooit naar de Muur van Bretagne zou fietsen. En hij is verliefd. Maar zeven jaar later ontdekt hij een geheim dat alles op zijn kop zet. Als lezer kruip je in zijn hoofd en volg je hoe hij de waarheid stukje bij beetje ontrafelt, met alle gevolgen van dien.
Met dit boek kwam een jongensdroom uit, zo liet u weten. Wat hield die droom precies in?
Ik wilde heel graag een fictief verhaal schrijven, iets helemaal zelf creëren, zonder houvast. Dat vond ik altijd al een enorm mooie uitdaging.
Door wie of wat heeft u zich bij het schrijven laten inspireren?
De Franse provincie Bretagne was mijn hoofdinspiratie. De afgelopen jaren heb ik er veel op de racefiets rondgetrokken. De omgeving fascineerde me en zo ontstond langzaam het idee voor ‘De Muur van Bretagne’. Maar wat ik ook weet: inspiratie kun je in de gekste of kleinste dingen vinden en komt vaak op de onhandigste momenten. Op de fiets bijvoorbeeld of midden in de nacht.
Kunnen we nog meer boeken van u verwachten?
Op termijn sluit ik dat zeker niet uit. Ik heb nog genoeg ideeën. Maar mijn focus ligt bij de advocatuur en natuurlijk bij mijn gezin. Het moet allemaal wel passen.
Op de website van uw kantoor staat dat u sinds 2018 in de topsport hebt gewerkt. Wat houdt dit in?
Ik heb twee jaar lang het topsportbeleid van de gemeente Rotterdam mogen vormgeven. Een verfrissende en leerzame ‘break’ uit de advocatuur. Een business case bouwen voor een turnhal voor Olympiërs is toch iets anders dan een dagvaarding schrijven. Maar hoe leuk de sport ook is, ik schrijf toch liever die dagvaarding en ben dus blij ‘gewoon’ weer advocaat te zijn. Overigens ben ik als bestuurslid van het Centrum voor Topsport en Onderwijs Metropool – een van de TeamNL trainingscentra – nog altijd bij de topsport betrokken.
Een roman, een baan in de advocatuur, vader van drie jonge kinderen. Daarnaast publiceert u regelmatig gedichten en korte verhaaltjes op Instagram. Voelt dat ook een beetje als topsport?
Natuurlijk is de combinatie van alles soms intensief, zeker tijdens de recente sluiting van de scholen en kinderopvang. Maar juist in deze tijd ben ik extra blij met wat ik heb en mag doen. Ik geniet elke dag van mijn gezin, ik heb een prachtig beroep en ik schrijf voor mijn plezier en als uitlaatklep. Wat wil je nog meer?
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière?
Jaren terug stond ik een agrarisch handelaar bij die tijdens zijn oude dag noodgedwongen moest strijden tegen een – naar mijn idee – onterechte bestuurdersaansprakelijkheidsclaim. Toen ik die zaak na cassatie en verwijzing won bij het hof, voelde dat erg rechtvaardig. Ik weet nog dat de cliënt een fles whisky kwam brengen als bedankje.
Wat is uw favoriete boek?
Een favoriet kan ik zo niet aanwijzen. Ik kan genieten van Herman Koch en Hendrik Groen, juist vanwege het herkenbare alledaagse, maar net zo goed van een historische roman. Zo is ‘The Invention of Wings’ van Sue Monk Kidd een van de mooiste boeken die ik de afgelopen jaren gelezen heb.
Met welke dichter zou u wel eens een paar dagen in een hutje op de hei willen doorbrengen?
Mijn eerste ingeving op deze vraag is: geen enkele, lijkt me vreselijk! Maar als ik er wat langer over nadenk, kom ik daar toch van terug. Voor mij is Bob Dylan de grootste poëet op aarde. Bovendien een intrigerend en ongrijpbaar mens. Met hem zou ik wel eens van gedachten willen wisselen.
