Sinds kort moedigt de Orde van Medisch Specialisten alle medisch specialisten aan deel te nemen aan een systeem van intercollegiale evaluatie, waarbij iedere individuele medisch specialist jaarlijks door een collega van een andere discipline wordt geëvalueerd. Het betreft zowel een evaluatie op inhoudelijk functioneren als op aspecten zoals communicatie en samenwerking. Men beoogt met dit systeem de kwaliteit te verhogen en eventuele problemen met niet goed functionerende medisch specialisten eerder op het spoor te komen waardoor escalatie kan worden voorkomen. Men heeft het systeem nog niet verplicht willen stellen omdat men van mening is dat een basis van vrijwilligheid leidt tot een groter draagvlak. De teneur is echter wel dat ieder zichzelf respecterend ziekenhuis en medisch specialist hieraan meedoet omdat het evaluatiesysteem een kwaliteitsinstrument is.
Hoe ver is de juridische wereld op dit punt? Is het daar ook denkbaar dat bijvoorbeeld de Nederlandse Orde van Advocaten of de KNB een systeem van intercollegiale evaluatie verplicht stelt? Of is dat nog heel ver weg? En maakt men ook de koppeling naar kwaliteit?
Er zijn nog maar een paar advocaten- en notariskantoren die een partnerevaluatiesysteem hebben ingevoerd. Maar de kantoren die het hebben ingevoerd, hebben er wel goede ervaringen mee. De weg er naar toe is echter lang. In de praktijk blijkt het lastig om te starten met zo’n systeem zonder druk van buiten. Angst om elkaar aan te spreken, angst voor het onbekende en angst voor kritiek belemmeren de invoering. Er is nog te weinig oog voor dat een goed evaluatiesysteem belangrijk is voor een goede kwaliteit van de dienstverlening en voor samenwerkingsklimaat binnen een kantoor. Ik zie nog te vaak om me heen dat partners elkaar niet aanspreken op incorrect gedrag. En dat is bepalend voor de sfeer!
Professionals die al een tijd met een goed evaluatiesysteem werken, geven aan dat zij het heel prettig vinden om in rust met een collega een gesprek te voeren over waar je staat, wat goed gaat en wat niet, waar je op wil richten et cetera. Uiteraard moet er wel een goed systeem worden gekozen dat veiligheid waarborgt en dat voorkomt dat een intercollegiale evaluatie een subjectieve veroordeling wordt. Degene die de gesprekken voeren moeten worden getraind en er moeten waarborgen zijn voor vertrouwelijkheid en geheimhouding.
Naar mijn mening kunnen de kwaliteit van de juridische dienstverlening en de sfeer binnen kantoren met juridische professionals aanzienlijk verbeteren als men gebruik gaat maken van een collegiaal evaluatiesysteem. Dat zou mijns inziens verder moeten gaan dan peer review zoals die thans op de agenda van de Nederlandse Orde van Advocaten staat. Ik pleit er dan ook voor dat de beroepsorganisaties in de juridische wereld zich hard gaan maken voor het invoeren van een systeem van intercollegiale toetsing. Daarbij kan men aansluiting vinden bij ervaringen van andere beroepsgroepen die al langer met zo’n systeem werken. De systemen die de medische wereld gebruikt, Appraisal & Assessment van de Engelse chirurg Peyton en Multisource Feedback, zijn met een kleine vertaling zeer goed bruikbaar voor de juridische wereld.
Maar u hoeft natuurlijk niet te wachten tot de beroepsorganisatie het voortouw neemt als u kwaliteit belangrijk vindt! Er is genoeg kennis en ervaring om direct te starten met een intercollegiaal evaluatiesysteem.
Mr. M. van de Griendt is adviseur bij Dialogue Coaching & Consultancy.
