De NJV vierde 8 oktober haar 150-jarig bestaan. Wat is bij uitstek iets om bij stil te staan?
Het is mooi om te zien dat in de loop der jaren de NJV via haar preadviezen de rechtsontwikkeling in ons land vooruit heeft weten te helpen. Dat dit de laatste jaren misschien wat minder is geworden, is een stimulans om te zoeken naar nieuwe wegen. Er is een prachtig jubileumboek verschenen, dat voor elke jurist een must is.
Hoe ziet u de toekomst van de jurist?
Die ziet er goed uit, maar hij is niet vanzelfsprekend. Het is een prachtig vak dat juristen uitoefenen. Juristen zullen wel vanuit hun eigen deskundigheid meer samen gaan werken met andere disciplines. En ja, rechtsstaat en recht zijn mooie woorden, het daaraan invulling geven vraagt ook echt inspanning als mensen daar minder ontvankelijk voor zijn, of het nu om politici, ondernemers of wie dan ook gaat. Dat vraagt ook moed van juristen.
Welke rol ziet u voor de jurist bij het verduurzamen van de samenleving?
Aan alles in de samenleving zitten juridische aspecten, dus ook aan verduurzaming.
Er werken meer dan 70.000 juristen in ons land, die elk op hun plek een flinke steen kunnen bijdragen. Zowel in hun beroepspraktijk als in hun dagelijks leven. De urgentie van stevige klimaatmaatregelen spat ervan af; rechterlijke uitspraken onderstrepen dat nog eens. Als politici te weinig guts zouden hebben om pijnlijke maatregelen te treffen, dan kunnen naast klimaatwetenschappers ook juristen, of dat nu overheidsjuristen of advocaten zijn, hen erop wijzen dat het recht toch echt meer eist.
Waar bent u als voorzitter het meest trots op?
Trots is niet zo mijn ding, prachtig is wel de enorme continuïteit in de hoge kwaliteit van de preadviezen voor de NJV. [Lid worden? www.njv.nl]
Welke boodschap wilt u doorgeven aan uw opvolger Jaap Polak?
Jaap heeft van mij geen boodschap nodig. Misschien is het leuk om naast het jaarlijkse NJV-congres op de tweede vrijdag in juni afzonderlijke events te organiseren, denk aan webinars zoals de Vlaamse Juristenvereniging dat ook doet.
Recent zei u in een interview in het Nederlands Juristenblad dat u eigenlijk filosofie wilde studeren. Gaat u dit alsnog doen?
Het is in deze coronacrisistijd (we zijn er nog niet van af) voor mij zo gigantisch druk op het ministerie van VWS dat er nauwelijks vrije tijd overblijft. In die spaarzame tijdsmomenten kom ik er niet eens aan toe om na te denken wat te doen als er wel weer tijd is, maar wie weet komt het er ooit nog eens van!
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière?
Vragen naar het hoogtepunt past wel wat bij de wereld van Instagram, die mij vreemd is. In mijn loopbaan waren er mindere en gelukkig nog veel meer mooie periodes. Als medewerker van een Kamerlid kreeg ik een fraai inkijkje in het parlementaire werk, daarna als wetgevingsjurist op vier ministeries gewerkt aan (doorgaans) mooie wetgevingsprojecten, in de beginfase van de Commissie gelijke behandeling mocht ik als plv.-lid een beetje meehelpen bouwen, ik heb preadviezen geschreven voor o.m. de VAR – de Vereniging voor bestuursrecht – en was jarenlang redactielid van RegelMaat, en ook nu bij VWS ligt er nog de ene na de andere uitdaging.
Wie is voor u een bron van inspiratie?
Als gezin hebben we in 1994 een ernstig auto-ongeval meegemaakt met levensveranderende effecten. Onze kinderen hebben van toen af een geweldige veerkracht en doorzettingsvermogen getoond.
Welk boek las u het laatst?
Alles voor Vincent, Hans Luijtens fantastische biografie over Jo van Gogh-Bonger. Jo werd na het overlijden van Vincent van Gogh en van zijn broer Theo/haar man, heel jong weduwe. Zij bouwde terwijl ze zorgde voor haar zoontje zo’n beetje from scratch haar leven op, zich ontfermend over de nalatenschap van een toen nog onbekende schilder. In een door mannen gedomineerde kunstwereld is zij het geweest die op eigen kracht heel actief en slim het werk van Vincent bekend gemaakt. Prachtig.
