Soms vraag je je af wat een regelgever wil bereiken. En soms klinkt de redenering die wordt opgezet oh zo redelijk. Maar is die ook verstandig?
Ik doel dan op het pleidooi dat de Autoriteit Financiële Markten (AFM) kort voor de zomervakantie hield. In de ogen van de AFM is een vaste procentuele vergoeding van het belegde vermogen (de meest voorkomende manier van belonen bij vermogensbeheer) eigenlijk onwenselijk. De redenering is simpel: een klant met een vermogen van € 300.000 vergt niet drie keer meer inspanning dan een klant van € 100.000. En de klant zou alleen moeten betalen voor de dienstverlening die de vermogensbeheerder daadwerkelijk biedt, aldus de AFM, en dus is de “subsidie” aan kleinere klanten niet eerlijk voor de grotere klanten. Geen speld tussen te krijgen, toch?
Kleinere klanten zullen inderdaad verhoudingsgewijs meer value for money krijgen. Maar als de kosten voor kleinere klanten stijgen zullen er zonder enige twijfel klanten zijn die niet langer voor vermogensbeheer zullen kiezen. Simpelweg omdat de kosten niet meer opwegen tegen de te realiseren rendementen. Sommigen zullen kiezen voor advies, maar ik vrees dat het leeuwendeel zal kiezen voor het aanzienlijk goedkopere execution only. Werden zij eerder professioneel bijgestaan om allerlei bekende en begrijpelijke (soms ook vooral psychologische) beleggingsvalkuilen te voorkomen, in execution only zijn ze helemaal op zichzelf aangewezen. Met alle risico’s en financiële gevolgen van dien. Dat is toch hopelijk niet wat de AFM beoogt: vraaguitval en ongelukken als gevolg daarvan door stijgende tarieven aan de onderkant van de markt?
En moet de grotere belegger in bescherming genomen worden door de AFM? Zou die niet in staat zijn te onderhandelen over de tarieven?
Denk overigens maar niet dat de kosten voor de grotere klanten hard zullen dalen als de AFM-lijn werkelijkheid wordt. De bedrijfskosten van vermogensbeheerders zullen namelijk niet dalen: zij zullen die moeten omslaan over minder klanten en daar stijgen de kosten dus. Dat leidt tot nieuwe vraaguitval bij de dan (relatief) kleinste klanten, net zolang tot een nieuw economisch evenwicht is gevonden.
