Mr. van de week is Gino van Roeyen. Samen met Patrick Kager en Alexander Peerboom heeft hij het nieuwe advocatenkantoor LAWNCH in Eindhoven opgericht. LAWNCH is gespecialiseerd in IT & privacyrecht, intellectuele eigendom, commerciële contracten en ondernemingsrecht.
LAWNCH. Goed verzonnen, maar is het ook uit te spreken? En waarom alleen hoofdletters?
Uitspreken is geen probleem. We krijgen erg positieve reacties uit binnen- en buitenland – ook van merkenexperts – op de naam (het merk), het concept en de website. Het is een stoere, korte naam, die knipoogt naar ‘launchen’, lanceren, starten. Door kapitalen oogt de naam nog krachtiger. Je houdt goed zicht op LAW. We gebruiken ook de pay-off ‘your legal ignition’.
U heeft gekozen voor Eindhoven als vestigingsplaats. Is er veel concurrentie in de technologiehoofdstad van Nederland?
De regio Eindhoven is ‘booming’. We zitten op twee locaties: Strijp-S en High Tech Campus, ‘the best of both worlds’, prettige werkplekken. Dat sluit perfect aan bij onze aandachtsgebieden. Als meer collega’s het licht zien in Eindhoven en omgeving, des te beter. Je moet uitgaan van je eigen kracht en gezicht.
Hoe wilt u zich onderscheiden?
Eerlijk zijn en hard werken. Gewoon (blijven) doen. Mijn partners Patrick Kager en Alexander Peerboom zitten op dezelfde lijn. Daar geloven we in. Prettig in de omgang, laagdrempelig en persoonlijke. Geen sjablonen. Creativiteit. We willen gedegen werk leveren en plezier uitstralen.
U bent afkomstig van Banning. Begon het kantoorharnas te knellen?
Ik ben in 1999 bij Banning begonnen, heb de IE-praktijk opgezet en ben jarenlang het boegbeeld geweest op dit gebied. Voor vele door mij zelf geacquireerde cliënten van naam en faam heb ik samen met collega’s prachtige kwesties behandeld. Daar bewaar ik goede herinneringen aan. Ik kwam bij Banning toen Jan Banning net was gestopt. Jan was een vrije denker, totaal geen harnasman. Ik ook niet. Ik heb altijd geprobeerd en gepropageerd een origineel en oorspronkelijk gezicht neer zetten.
Als u het voor het zeggen had dan?
Zaten er filosofen in het management van een advocatenkantoor.
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière tot nu?
H&M/Adidas. In 1997 – nog vóór mijn Banning-tijd – kwam de ‘strepenzaak’ op mijn pad (H&M 2 vs Adidas 3). Het was fantastisch H&M al die jaren bij te staan, ook bij de Hoge Raad (samen met Willem Hoyng) en het Europese Hof van Justitie. Pleiten in de grote zaal in Luxemburg op het Kirschbergplateau. Vooraf in de antichambre van het hof ten overstaan van de rechters in het Frans geïnstrueerd worden over ‘de orde’ in de rechtszaal. Pleiten is echt mijn ding, ook ‘over de grenzen’. Pleiten in België, wat ik een paar keer mogen doen, is een bijzonder voorrecht. Ik geniet daar enorm van.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Jos Deelen, Herman Schoordijk en Willem Hoyng: fenomenen.
Wat is over u niet bekend, wat wel interessant is?
Dat ik op Pinkpop in 2009 werd aangeklampt door bezoekers die met me op de foto wilden? Ze dachten dat ik Bruce Springsteen was! Op congressen word ik door met name Amerikaanse collega’s regelmatig ontmaskerd als The Boss. In een restaurant in Dallas tikte een wildvreemde mevrouw me op de rug: ‘Sir, my husband and I just really thought that Bruce Springsteen was coming over for dinner’. Kenners weten dat The Boss regelmatig Italiaans komt eten in Eindhoven, dus u begrijpt waar LAWNCH binnenkort haar eerste etentje organiseert.
Welke juridische blogs raadpleegt u vaak?
IPKat, Marty Schwimmer’s Trademark Blog, IE-forum, Boek9 en Marques’ Class46 (waarvoor ik zelf blog).
Welk boek las u het laatst?
Joost Zwagermans, ‘Kennis is geluk’. Ik las het onlangs eindelijk integraal, en heeft diepe indruk op me gemaakt, ook vanwege een persoonlijk contact. Geïntrigeerd en geïnspireerd ben ik door Charles C. Mann’s ‘1493, Uncovering The New World Columbus Created’. Aanrader.
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Piet van Roeyen, mijn in 1994 te jong overleden vader (56), die ik nog iedere dag mis, zeker nu ik nog jonge kinderen heb, die hun markante, muzikale opa nooit in levende lijve hebben ontmoet. Wellicht zou ter sprake komen waarom hij mij ooit zei (ik was nog geen advocaat): ‘Gino, word geen advocaat, je bent nooit klaar en het is nooit goed’. Ik zal dat dan niet kunnen weerspreken, want hij is mij voor: ‘Hé Gino, ik heb het je gezegd, maar man, wat heb ik van je genoten in de rechtszaal. Je moeder is nog steeds wonderschoon. En je hebt een prachtvrouw met schitterende kinderen. Komen ze straks op bezoek?’
