Wel eens het woord secondment gehoord? Het zou me niet verbazen als velen van u het even moeten opzoeken op Wikipedia.
Het is overgewaaid uit het Angelsaksische systeem. En dan bedoel ik natuurlijk niet het rechtsysteem maar de Angelsaksische advocatuur. Daar was het al lang gewoon dat grote kantoren hun medewerkers af en toe uit leenden aan hun belangrijke corporate klanten. Voor relatief lage tarieven (maar nog altijd pittig van prijs) en vaak in ruil voor het aantrekkelijke transactiewerk.
Ook in de Nederlandse praktijk komt het de laatste jaren steeds vaker voor dat jonge advocaten een tijdje bij grote cliënten op kantoor neergezet worden. Behalve dat dit goed kan zijn voor hun omzet omdat dag in dag uit elk uur gedeclareerd kan worden, is het ook goed voor de ontwikkeling van de medewerker in kwestie en goed voor de relatie met de cliënt. Ik denk dat veel partners met name dat laatste commerciële aspect steeds vaker onderkenden. Ook voor het toeslaan van de krediet crisis vormde het op “secondment” sturen van medewerkers namelijk een sterk opkomend onderdeel van de marketingstrategie van internationale kantoren.
Ik heb me door diverse general counsels met name uit de financiële en energiesector laten vertellen dat zij al jaren met enige regelmaat van concurrenten van hun vaste kantoren het aanbod ontvangen om medewerkers te detacheren.
Zo was het dus voor de crisis: detacheren om de relatie te versterken en het mooie werk binnen te halen
Als ik de verhalen mag geloven die ik de laatste weken hoor, lijkt het nu meer op: detacheren uit pure noodzaak. De roddel gaat dat een aantal grote kantoren op dit moment tegen kostprijs ervaren medewerkers detacheren.
Nu kun je daarover allerlei negatieve dingen zeggen en denken. En ik moet bekennen dat ik die neiging ook even had. Je kunt alleen maar raden naar de achterliggende motieven en gezien het imago van de desbetreffende kantoren ligt niet voor de hand dat onbaatzuchtigheid de drijfveer is. Bovendien weet ik dat een aantal ervaren interim legal counsel uit ons netwerk in zakelijk opzicht hierdoor geraakt wordt. Het komt namelijk voor dat interim-opdrachten niet verlengd worden maar dat posities tijdelijk worden ingevuld door secondees.
Maar je kunt over deze detacheringpraktijk ook een heel positief beeld hebben. Immers, het zou ook een soort van solidariteit kunnen zijn tussen klant en kantoor in moeilijke tijden. Financiële instelling in moeilijk vaarwater krijgt juristen op een “prikkie” en het kantoor voorkomt dat haar medewerkers ontslagen moeten worden.
Als de verhalen kloppen is het natuurlijk wel grappig omdat het de wereld op z’n kop is. Immers, interimmers waren altijd goedkoper dan de advocatuur, en nu worden de grootste en duurste advocatenkantoren de goedkoopste detacheringbureaus.
Ik weet nog niet precies wat ik ervan denk, maar interim-juristen hoeven zich over hun toekomst geen zorgen te maken. Advocaten blijven advocaten.
