Nog even de bankgarantie stellen en handtekeningen zetten, maar dat zijn formaliteiten. We gaan verhuizen met de centrale kantoororganisatie van het OJ Netwerk. Na de verbouwing zijn jullie allemaal weer welkom. Nog steeds in Amsterdam Zuid, maar dan op de Emmastraat. Ik stuur wel een (digitaal) kaartje
Ik keek al een tijdje om me heen en werd ook al een paar keer bijna verleid door mooie panden en ontwikkelaars met wilde plannen. Het interessantste idee vond ik nog wel de vraag of een of wij “launching huurder” wilden zijn in een nieuw soort Spaces op de Zuid-As maar dan alleen voor advocaten (wat is het verschil nog met een traditioneel advocatenkantoor?).
Een paar maanden geleden besloot ik er echt eens serieus werk van te maken. En wat doe je dan? Ik ben wat dit betreft een groentje, dus dan kijk je op Funda en laat je eens wat makelaars komen, die je vervolgens allemaal min of meer hetzelfde aanbod als funda voorschotelen. Mij sprak het niet aan in ieder geval. Gelukkig is het uiteindelijk allemaal geregeld op een manier die bij ons past. Via een netwerk, meer in het bijzonder via “not another network”.
Maar vanmorgen stond ik op en vroeg me ineens af: moet ik nou echt zo nodig een kantoor? We zullen er veel plezier van hebben en het wordt er fantastisch, maar hebben we dat nou nodig? Ik ben er toch zo’n voorstander van dat mensen bestaande structuren en werkwijzen overboord zetten om dingen slimmer te gaan doen? En het huren van een kantoor is toch niet slim? Het concept “kantoor” zoals we dat kennen, is in sneltrein uit de mode aan het raken en dan ga ik tegen de trend in een nieuw kantoor aanhuren. What am I thinking?
Het nieuwe werken?
Eigenlijk zijn kantoren bedrijfseconomisch gezien niet slim en ook niet echt nodig voor juristen, advocaten en mensen zoals ik. Daar kunnen we wel kort over zijn denk ik. Professionals die hun werk maken van hun kennis, die hebben geen kantoor nodig om te werken, want dat kunnen ze overal.
Niet dat ik nu een pleidooi wil houden voor “Het Nieuwe Werken”, want in het algemeen vind ik dat een weinig zeggend begrip. Er is namelijk volgens mij niets nieuws aan dat werken. We doen nog steeds wat we eerder deden en ook op dezelfde manier. Enig verschil is dat je de onzinnige gedachte loslaat dat iedereen op een vast tijdstip en een vaste plek werkt en op een vaste tijd naar huis gaat. Dat lijkt me iets wat we morgen kunnen doen zonder dat we daar een hele nieuwe hype omheen hoeven te creëren.
‘Ja, maar de manier van aansturen dan. Dat moet toch ook anders’, zullen al die zelf benoemde HNW adviseurs zeggen, maar zij hebben het mis. Het moet niet anders het moet eigenlijk alleen beter. Dat “nieuwe werken” dwingt je om als manager of partner om eindelijk eens te doen wat je altijd al moest doen, namelijk je medewerkers duidelijkheid en ruimte te geven. Om helder te zijn over productiviteit en gewenst resultaat en om hen te helpen daarin het hoogste niveau te behalen.
Waarom dan toch dat kantoor?
Ook al zou ik best zonder kunnen, ik ga toch dat kantoor huren. Als ik het niet doe spaart me dat zeker een paar duizend in de maand, maar ik heb gewoon geen zin om altijd bij de Coffee Company of bij Seats2Meet tussen de studenten af te spreken. Of om voor elke meeting van zelfstandige professionals een zaaltje ergens te moeten boeken. Heb er uitgebreid mee geëxperimenteerd en ben op veel plekken geweest. Moet je zeker ook af en toe doen. Kan ik je echt aanraden want er gaat een wereld voor je open. Maar toen mijn nieuwsgierigheid eenmaal bevredigd was, ging de lol ervan af.
Waarschijnlijk ben ik met mijn 42 jaar te oud. Nee, dat bedoel ik niet als grapje. De generaties na ons weten waarschijnlijk niet beter, maar ik ben al zo geïnstitutionaliseerd dat het voor mijn niet meer echt onderdeel van m’n systeem kan worden om zo te werken. Het zou het zelfde kunnen zijn als met Facebook. Op mijn vraag of ik daar wat mee moet kreeg ik van netwerk collega Jelle Martens het antwoord: “To miss connection with what moves everyone under 40 or not to. That is the question.”
Ok, dat kantoor komt er dus. Ik zie het eigenlijk een beetje als een huis. Een plaats om mensen uit te nodigen, om gastvrij open te stellen. Bijvoorbeeld voor netwerkcollega’s die ook niet bij Spaces willen gaan zitten. Als ontmoetingsplek en plaats waar de ene netwerkcollega een cursus kan organiseren voor de anderen.
En vooral ook als een plek waar ik naar toe kan gaan om te werken, om me te helpen om thuis vooral niet te werken.
