Jurovisie is de titel van een boekje dat de Amsterdamse juriste Agnes Schreiner vandaag presenteert en dat een tweetal traktaten bevat die pleiten voor een meer juridische en minder politieke blik op Europa. De centrale stelling van het 32 pagina’s tellende boekje dat in twee talen verschijnt bij Uitgever Duizend & Een, is dat Europa vrijwel uitsluitend vanuit de visie van de politiek wordt bekeken en dat ook eens gekeken zou moeten worden naar wat juristen te vertellen hebben. Tevens bevat ‘Jurivisie’ een pleidooi voor een dynamischer benadering van het Europees recht.
Schreiner vindt dat meer begrip moet komen voor de complexiteit van regelgeving op nationaal, Europees en tegelijkertijd internationaal vlak. Opvallende eigenschap van het boekje is dat Schreiner twee interessante beelden gebruikt om haar woorden kracht bij te zetten. Het eerste traktaat “De aardigheid van Europa” is geïllustreerd met het beeld van de Tsjechische kunstenaar David Cerny dat vanaf begin dit jaar tot afgelopen week in het gebouw van de Europese Raad hing en dat nogal wat ophef veroorzaakte door de manier waarop de nationale eigenaardigheden van een aantal lidstaten werden afgebeeld. Schreiner: “Ik probeer daar vanuit een parallel te trekken. In Nederland zijn we eigenlijk best wel tevreden met ons recht en de wijze waarop dat is ingericht. En diezelfde tevredenheid geldt voor veel andere lidstaten. Wat nu zo vreemd is, is dat internationaal daar onvoldoende bij stil wordt gestaan. Er wordt recht gemaakt dat zich niet zozeer kenmerkt door discussie over de afzonderlijke stelsels maar door de vraag wat praktisch toepasbaar is. Wat weet de politiek en wat weten de betrokken juristen van de verschillen? Daar zou meer oog voor moeten zijn.”
Het tweede traktaat, European Star Laws, vraagt aandacht voor de complexiteit van het recht. Ook hiervoor gebruikt Schreiner een metafoor, in dit geval die van de bouw van het Guggenheim museum in Bilbao voor het bouwen aan het recht. Schreiner: “Dit museum had niet kunnen worden gebouwd zonder de hulp van de computer. Het ontwerp was gewoon te complex om dat aan eenvoudige bouwmethoden over te laten. Zo zou je ook naar het recht moeten kijken. Juristen denken ofwel lineair, dus het recht als resultaat van een continue ontwikkeling, ofwel ze stapelen alle regels op elkaar en dan heb je allemaal dikke wetboeken en dat is dan recht. Het recht wordt echter op verschillende manieren gemaakt, vanuit verschillende invalshoeken, op verschillende plaatsen en vanuit verschillende beleidsvormen. Dat leidt tot een ongelijk geheel. En ook juristen dragen bij aan het almaar ondoordringbaar wordende geheel van regels, want ze interpreteren nationale wetgeving naar Europese regels en de combinatie daarvan weer naar het internationaal recht. En dan zie je dat juristen zich daarmee schuldig maken aan almaar toenemende vormen van specialisatie, terwijl we juist behoefte hebben aan mensen die het recht bijeen weten te nemen, dat kunnen doorzien en de grote lijnen aangeven.”
Voor wie is het boekje eigenlijk bestemd? Schreiner “Uiteraard voor alle lezers van Mr. Maar bijvoorbeeld ook voor journalisten. Ze zouden bij Pauw en Witteman eens moeten ophouden om alleen maar politici uit te nodigen als het gaat over Europa. Vraag eens aan iemand met verstand van douanerecht, of van contractenrecht, of vreemdelingenrecht wat Europa betekent. Dan krijg je een veel boeiender verhaal dan wat de politici vertellen.”
{mosgoogle}
{mosmodule module=Laatste nieuws}
