Tanja Masson-Zwaan (1961) studeerde tussen 1980 en 1985 rechten aan de Universiteit Leiden, en studeerde af in het internationaal publiekrecht. Ze is deputy director van het Internationaal Instituut voor Lucht- en Ruimterecht. Onlangs werd zij benoemd tot erelid van de Nederlandse Vereniging voor Ruimtevaart – als eerste vrouw én als eerste jurist. Hoe kijkt zij terug op haar studententijd?
Wat is de beste en wat de slechtste herinnering aan uw rechtenstudie?
De beste herinnering is mijn deelname aan de Jessup international law moot court competition, met als kers op de taart de reis naar de VS nadat we in de Nederlandse voorronde de teams van Utrecht en Amsterdam hadden verslagen. Ik ga af en toe nog eten met mijn teamgenoten, meer dan dertig jaar later.
De minst leuke herinneringen zijn de colleges in overvolle zalen – hoewel professoren als Franken en Nieuwenhuis veel goedmaakten – en de examens in de ijskoude Groenoordhallen waar we met moonboots aan zaten en waar de mussen je om de oren vlogen; ik was ook nooit zo dol op multiple choice vragen.
Wat was uw favoriete en wat uw minst favoriete vak?
Volkenrecht was het leukst, door de colleges van Kooijmans die zo mooi kon vertellen over de rechtspraak van het Internationaal Gerechtshof, zaken met exotische namen zoals Preah Vihear of Chorzow Factory kwamen dankzij hem tot leven.
Minst favoriet waren vakken als burgerlijk recht en sociaal recht, daar kan ik me ook niet zo veel van herinneren, eerlijk gezegd.
Welke docent of welke jurist was voor u tijdens uw studie een inspiratiebron?
Dat zijn er meerdere. Ik kreeg college van een beroemd trio professoren op het gebied van internationaal recht: Kooijmans, Schermers en Kalshoven. Alle drie heel bijzondere en erudiete heren met wie ik het goed kon vinden, ze zaten alle drie achter de tafel bij mijn afstuderen. Kalshoven was coach van het Jessup-team en wij noemden onszelf ‘de kids van Frits’. Ik mocht hem toespreken tijdens zijn afscheidsrede. Ik was dol op de colleges van Kooijmans, die later minister van Buitenlandse Zaken en rechter in het Internationaal Gerechtshof werd. Schermers kwam op de schaats naar de Hugo de Grootstraat en nam ons mee op RIO-reis naar Straatsburg. Later kwam daar Wassenbergh bij, wiens keuzevak ik volgde en die me direct na mijn afstuderen mijn eerste baan bij het door hem op te richten Internationaal Instituut voor Lucht- en Ruimterecht gaf, waar ik nu ook werk. Grappig trouwens dat het allemaal mannen waren. Ik geloof dat ik geen vrouwelijke professoren had. Gelukkig is dat nu wel anders.
Wat zou u achteraf aan uw curriculum hebben veranderd?
Ik had het geluk dat ik geselecteerd werd voor de Jessup moot court en heb daar enorm veel van geleerd. Het was echter maar een klein aantal studenten dat mee kon doen met pleitwedstrijden zoals Telders of Jessup. Na mijn afstuderen is ‘moot court’ in Leiden een verplicht onderdeel van de studie geworden, dankzij de inzet van mevrouw Van Leeuwen Boomkamp, ‘Mrs Boom’. Het is essentieel voor rechtenstudenten om goed te leren spreken en schrijven, en dat leerde je niet echt tijdens de studie.
Wat zou u de huidige generatie studenten aan advies willen meegeven?
Geniet van je studententijd, doe dingen ernaast, word lid van internationale verenigingen, reis, doe stages, en vooral, kies een studierichting die je leuk vindt, dan zal je op dat gebied ook goed worden, want één ding heb je al binnen, namelijk je motivatie.
Tanja Masson-Zwaan is dezer dagen Mr. van de week op www.mr-online.nl.
