Gerlof Meijer (61, Deventer) is strafrechter in de rechtbank Overijssel. Daarnaast geeft hij cursussen op het gebied van het strafrecht, is hij auteur van een groot aantal strafrechtelijke boeken en is hij de eerste rechter in ons land die op de planken van de theaters staat. Komend seizoen doet hij ruim twintig theaters door het hele land aan met zijn voorstelling ‘Strafrecht? Levensecht!’.
Meijer deed zijn rechtenstudie aan de Open Universiteit naast zijn full time baan als griffier bij de afdeling bestuursrecht. In 1992 studeerde hij af.
Wat is de beste en slechtste herinnering aan uw rechtenstudie?
Ik deed mijn studie naast mijn werk en vond het steeds weer een hele opgave om elke doordeweekse avond weer naar mijn studeerkamer te gaan om mij aan de studie te zetten. De theorie is een stuk saaier dan de praktijk die ik later leerde kennen.
Mijn beste herinnering was uiteraard het behalen van de bul. Die werd uitgereikt in Zwolle aan een zestal studenten dat als eerste afstudeerde aan de relatief jonge universiteit. Ik behoorde tot die eerste groep. Ik weet nog goed dat het veel bij me teweegbracht, van grote voldoening tot ontzettend veel energie om door te gaan.
Wat was uw meest en minst favoriete vak en waarom?
Strafrecht, dat zal niet verbazen, vond ik het meest aansprekende vak omdat het zo tot de verbeelding spreekt. Elke dag is erover te lezen en iedere burger vindt er wat van met als meest recente gebeurtenis de dood van een doofstomme hovenier in een speeltuin in Assen. Strafrecht beroert en ontroert.
Wat me minder aansprak was het civiele recht. Ik vond het gecompliceerde materie en het stond ook ver van me af. Als man van de praktijk kon ik hier moeilijk mijn weg in vinden, hetgeen nadien ook wel is gebleken. Ik ben nooit gevraagd voor een functie op de afdeling civiel.
Welke docent of welke jurist was voor u tijdens uw studie een inspiratiebron?
Het klinkt vreemd maar als het om mijn studietijd gaat, komt er bij mij geen naam op. Het was ook afstandsonderwijs. Contacten met hoogleraren waren zeer schaars.
Ik heb toen ik rechter werd wel grote bewondering gekregen voor bepaalde collega-rechters. Als ik er een moet uitlichten dan is dat Willem Foppen, thans als raadsheer werkzaam in Amsterdam. Toen ik als rechter in opleiding begon, was Willem voor mij al een voorbeeld. Hij is zeer professioneel, kan zaken op hoog niveau beschouwen en wist met groot gemak een grote strafzaak te leiden. Een ander voorbeeld uit mijn eigen rechtbank is Cor de Haan, kantonrechter. Een geheel andere persoonlijkheid, maar wel met dezelfde rechterlijke eigenschappen als Willem.
Wat zou u achteraf aan uw curriculum hebben veranderd?
Ik zou het niet anders hebben gedaan. Ik heb lang strafrecht mogen doen en lange tijd ook leiding gegeven. Dat is een gigantisch voorrecht zeker als je dat in volle gezondheid mag doen in een fijne werkomgeving.
Wat zou u de huidige generatie studenten aan advies willen meegeven?
Ik heb een belangrijke tip voor alle studenten: een rechtenstudie kan, daar ben ik van overtuigd, met goed gevolg afgesloten worden als je over een goede dosis hersenen beschikt, laten we zeggen een IQ van 100 of meer.
Om veel te bereiken zijn echter andere eigenschappen en vaardigheden nodig. Uit de eerste groep noem ik in elk geval een grote dosis zelfdiscipline, doorzettingsvermogen en motivatie. Vaardigheden die onontbeerlijk zijn onder meer: professionaliteit, een goede beroepshouding, op elk niveau kunnen communiceren en boven partijen kunnen staan.
Tot slot: twee spreekwoorden moeten studenten in hun hoofd knopen: eerst kijken hoe de hazen lopen als je in een professionele werkomgeving terecht komt én stil blijven zitten als je geknipt wordt! Verdraag kritiek, je omgeving verander je niet. Oh zo waar!
