Ik hoor vaak zeggen dat Millennials geen partner meer willen worden bij een advocatenkantoor. Eerlijk gezegd geloof ik er niets van. De vraag is alleen, als je echt getalenteerd bent, waarom zou je dan een partnership ambiëren in een setting die compleet door anderen gedomineerd wordt en waarop je niet werkelijk je stempel kunt drukken?
Mooie zaken en interessante klanten
Natuurlijk willen Millennials wel partner worden. De top in je vak bereiken, ondernemer zijn samen met gelijkgestemde collega professionals, iets opbouwen/neerzetten, de mooiste zaken doen en de interessantste klanten bedienen, invloed en aanzien onder je peers. En dan ook nog een bak geld verdienen. ‘What is there not to like?’ Hoezo zou je dat niet willen omdat je toevallig na 1980 geboren bent?
Ontsnappen
In het kader van het OJ netwerk spreek ik veel Millennials die, zoals ik het met een knipoog wel noem, ‘ontsnappen uit de torens aan de Zuidas’. Ik herken mezelf erg in ze. In die neiging om de vanzelfsprekendheid van bestaande structuren en benaderingen te challengen. Ze zijn goed in hun vak, sommigen zelfs beter dan goed, maar hebben niet het gevoel dat ze dat in hun huidige kantoor kunnen uitoefenen zoals ze dat zelf graag willen. Wat ze verder met elkaar gemeen hebben is het lef en het zelfvertrouwen om daaraan de consequentie te verbinden om voor zichzelf te beginnen.
Waarom worstelen?
De partners die klagen dat het Millennials aan ambitie ontbreekt, zitten daar op hun ‘Olympus’ en verbazen zich erover dat sommige getalenteerde juristen geen zin hebben om zich op de ouderwetse manier naar boven te worstelen. Duh, waarom zouden ze? Millennials zijn niet echt anders, de tijden zijn veranderd!
Het pad van anderen
De jonge talenten hebben eigenlijk geen zin om zich te conformeren aan wat anderen voor hen bedacht hebben. En tegenwoordig is die noodzaak er ook niet. Het is niet meer logisch om van 9 tot 5 ergens heen te gaan om te werken. Je hebt geen kantoor of bibliotheek nodig om het vak te beoefenen. Imago en merk zijn minder belangrijk dan persoonlijkheid en inhoud. En dankzij het internet weet iedereen die er toe doet binnen no time waar ze je kunnen vinden.
Kosten – baten
Waarom zou je dus kiezen voor de (loopbaan)paden die anderen voor je uitstippelen en dan vervolgens ook nog eens afhankelijk willen zijn van wat zij voor en over je beslissen? Waarom zou je je, ook financieel, met handen en voeten binden aan mensen die in een andere fase van hun leven zijn en die andere prioriteiten hebben dan jij?
Natuurlijk, als het bereiken van de top in zo’n groot kantoor altijd al je droom is geweest dan moet je ervoor gaan, maar voor veel Millennials ontbreekt de logica. Zij maken een kosten-batenanalyse en komen dan tot de conclusie dat ze dat grote kantoor niet nodig hebben voor de vervulling van hun dromen.
Ben bang dat de talent-retentionprogramma’s van de HR-afdeling daar weinig aan kunnen veranderen. De setting van een gevestigd kantoor leent zich nu eenmaal slecht om tegemoet te komen aan wat Millennials echt willen: zelf beslissen, zelf sturen, zelf bepalen.
