Van harte gefeliciteerd met deze overstap. Waarom verruilt u Loyens & Loeff voor Rutgers & Posch?
Naast het gespecialiseerde werk in massaschadegevallen is mijn praktijk vrij breed en behandel ik uiteenlopende commerciële geschillen. Door mijn overstap wordt het wat natuurlijker om zaken te behandelen voor een bredere schare aan cliënten. Ondertussen wil ik het complexe en internationale werk geen vaarwel zeggen. Mijn nieuwe ‘jasje’ is wat dat betreft een schot in de roos; een kleiner, wendbaar kantoor, dat ook de grote zaken doet (beetje reclame kan geen kwaad, haha). Mijn internationale netwerk sluit ook nog eens mooi aan bij dat van R&P. Een heerlijke bijkomstigheid is onze locatie, een kwartiertje lopen vanaf huis.
Was het moeilijk om deze beslissing te nemen?
Ja en nee. Ik ben niet voor niets lang bij L&L gebleven. De mensen en sfeer bij L&L zijn lastig te evenaren. Ik houd daar gelukkig vriendschappen voor het leven aan over. Tijdens de gesprekken hier bleek dat mijn praktijk goed bij R&P zou passen. De beslissing was uiteindelijk gauw genomen, niet in de laatste plaats vanwege het non-conformistische karakter, en omdat er hier heel veel wordt gelachen.
Wat wordt uw grootste uitdaging?
Op de Zuidas genoot ik van het werken in (groot) teamverband. Al die leergierige advocaten waarmee je samen voor de beste resultaten gaat en die je enorm ziet groeien. Bij R&P werk ik met kleinere teams waardoor ik vaker zelf de pen voer. Nu ben ik het typen gelukkig nooit verleerd, maar de combinatie met het uitbouwen van mijn praktijk wordt een mooie uitdaging.
Wat maakt de advocatuur zo leuk?
Mij heeft het communicatieve aspect altijd erg aangesproken; ten opzichte van je cliënt, je team, de wederpartij en de rechter. In feite moet iedereen iets van je aannemen en je op je woord vertrouwen (wederpartijen doen dat laatste in de praktijk helaas vaak niet). Lastige onderwerpen en uitgebreide feiten probeer je simpel en zakelijk te verpakken. Los daarvan, en gek misschien voor een litigator, geeft het mij veel voldoening als partijen uiteindelijk weer bij elkaar komen, hoewel alle glansrijke overwinningen ook erg leuk blijven.
En tot slot: mocht u – uit voorzorg en in goede gezondheid – een paar dagen in quarantaine moeten zitten, wie of wat zou u dan in ieder geval bij u willen hebben?
Mijn vriendin en mijn piano, hoewel die twee niet perfect combineren. Repertoire uitbreiden vergt bij mij veel repetitie. Mijn vriendin kan sommige stukken allang dromen terwijl ik deze dan nog steeds niet lekker in de vingers heb. Gelukkig neuriet ze niet vanachter de krant een paar maten vooruit zoals mijn vader dat vroeger wel deed.
