Juristen zijn bijzonder
Maar ook weer niet zo bijzonder dat we niet af en toe wat kunnen leren van andere sectoren of de ontwikkelingen die zich daar aftekenen. Tenminste dat denk ik. Vandaar ook dat ik behalve publicaties over de juridische markt in andere landen (met name VS), ook altijd nieuwsgierig ben naar ontwikkelingen in bijvoorbeeld de ICT sector.
Lang voor zich in onze markt de hausse aan zelfstandige juristen aftekende waren er al duizenden IT-ers ons voorgegaan. Onlangs las ik in een onderzoek over de ICT markt door Ernst & Young, dat er daar behoefte is aan een kwaliteitskeurmerk voor ZZP-ICTers.
En volgens mij is dat voor interim-juristen ook zo. Er zijn er immers steeds meer en, met alle respect voor de vakbroeders en –zusters, er is ook veel kaf tussen het koren. Er zijn mensen met Mr. voor hun naam aan wie je –om met een collega uit het netwerk te spreken- ‘je hamster nog niet aan zou toevertrouwen’.
Op het internet kun je via LinkedIn en allerlei CV-banken in contact komen met tientallen mensen die zich als interim-jurist profileren. Het ene CV is nog mooier en gelikter dan het ander. En over en weer geeft iedereen elkaar “recommendations” dus dat zegt ook weinig. Zag pas op linkedin bij iemand een aanbeveling die me nieuwsgierig maakte naar de ‘aanbeveler’. Wat bleek, hij had 17 maatjes uit z’n netwerk een prachtige recommendation gegeven. Allemaal dezelfde! En zij hadden hem op hun beurt ook aanbevolen!
Hoe kun je nou snel en met enige mate van zekerheid een beeld vormen over iemands professionele kwaliteit? Precies, dat is dus heel lastig. Als je iemand zoekt om in te huren voor een belangrijke klus of verantwoordelijke tijdelijke functie, dan snap ik wel dat je misschien een bureau inschakelt. Dat biedt in ieder geval de illusie van betrouwbaarheid. Er zijn nog steeds opdrachtgevers die daar zoveel waarde aan hechten dat ze de kosten van zo’n bureau -gemiddeld 25 tot 35% van wat je als klant betaalt- zonder probleem aftikken.
Het wordt tijd dat er een makkelijkere manier komt voor klanten om een idee te krijgen of de jurist die ze willen inhuren ‘deugt’. Vanuit het OJ netwerk introduceren we daarom binnenkort een kwaliteitskeurmerk voor zelfstandige interim juristen.
Kwaliteit = studiepunten?
De ‘pavlov-reactie’ bij gesprekken over dit onderwerp leidt bijna altijd tot het verplicht stellen van het behalen van een minimum aantal studiepunten.
Vanuit het Netwerk van OndernemendeJuristen bekijken we kwaliteit aan de hand van een aantal criteria. De een belangrijker dan de ander en de een ook makkelijker te beoordelen dan de ander. Maar we ontkomen er niet aan om ook iets te zeggen over het up to date houden van je kennis. De vraag is alleen of dat in 20 studiepunten gemeten moet worden. Kan dat niet slimmer, of althans met meer ruimte voor individuele verschillen?
Het beroep interim-jurist is meer divers of misschien beter gezegd, dynamischer, dan dat van advocaat. Vandaag vervang je een senior medewerker op een advocatenkantoor, maar volgende maand stuur je misschien een team junior juristen aan, of adviseer je een directie over hun contracteringstrategie. Hoe vang je dat in studiepunten?
Of moet actuele kennis misschien helemaal losgelaten worden als kwaliteitscriterium? Moeten we als interim-juristen ons misschien helemaal niet laten voorstaan op kennis, maar ons alleen profileren met vaardigheid en ervaring. Moet wat betreft juridische dienstverlening, ‘state of the art kennis’ het exclusieve domein van de advocatuur worden?
Ik denk het niet, maar ik denk ook niet dat die 20 punten het beste of enige criterium zijn. Zeker is wat mij betreft wel dat het in je (commerciële) belang is dat een klant op een efficiënte manier een beeld kan krijgen over het actualiteitsgehalte van je juridische deskundigheid. Er zijn nu eenmaal te veel ‘rommelaars’ actief.
Denk eens mee. Stel je even voor dat we die 20 punten van de advocatuur loslaten. Wat zou jij als criteria hanteren?
