‘U bent geen fraudeur met kinderopvangtoeslag’, staat in de brief die u kreeg, en daarom biedt het kabinet u zijn ‘oprechte excuses’ aan. Wat dacht u toen u dit las?
Een belastingdienstmedewerker heeft mij telefonisch op de hoogte gebracht van het feit dat er een excuusbrief onderweg was. Ik had gehoopt dat de excuusbrief het leed dat mijn gezin en mij is aangedaan kon verzachten. Maar de brief is zo ongelukkig geformuleerd dat het voelt als een trap na. Dat mijn gezin en ik geen fraudeur zijn weet ik zelf ook. Uit de formulering druipt eigenlijk dat de excuses die gemaakt worden niet gemeend zijn. Dat de overheid tot op heden, na al die jaren onrechtvaardigheid, nog steeds geen begrip toont doet pijn.
U schrijft op LinkedIn dat u niet alleen zelf als gedupeerde, maar ook als advocaat van gedupeerde gezinnen boos en teleurgesteld in de overheid bent. Hoe kan het ooit weer goed komen?
Wat er nu gebeurt is dat een belastingdienstmedewerker op basis van een dossier, waar de medewerker wel over beschikt, de integrale toetsing uitvoert. Naar aanleiding van de integrale toets wordt een beschikking afgegeven. In deze beschikking staat of iemand wel of niet aangemerkt wordt als gedupeerde. Indien je wel wordt aangemerkt als gedupeerde wordt er ook een berekening gemaakt van hoeveel er wordt uitgekeerd. De gedupeerden kunnen binnen zes weken in bezwaar gaan.
Als advocaat krijg ik geen dossier, waardoor ik een en ander niet kan controleren. Ook kan ik mijn cliënten niet adviseren over het wel of niet in bezwaar gaan. Hoe kan ik in godsnaam mijn cliënten adviseren als ik geen inzage krijg in de volledige dossiers?
De Belastingdienst wil het dossier, nadat het zwart is gelakt, wel versturen. Maar dit kan maanden in beslag nemen. Dit maakt dat de gedupeerden argwaan krijgen over de afwikkeling van hun dossiers. Wat maakt dat een gedupeerde geen inzage krijgt in het dossier? Heeft de Belastingdienst meer te verbergen?
Kortom: wat er moet gebeuren is dat de Belastingdienst openheid van zaken geven moet, de onderste steen moet boven!
U bent zeven jaar bezig bent geweest om uw schuld bij de Belastingdienst af te lossen, door te werken naast uw studie en uw gezinsleven met drie kinderen. Wat vond u het moeilijkst in deze periode?
Het moeilijkste was het feit dat ik heel weinig thuis was en mijn kinderen moest missen. Ik maakte lange werkdagen om de Belastingdienst terug te betalen. De tijd dat ik overhield ging op aan mijn studie.
Ondanks het harde werken heb ik vaak ‘nee’ moeten zeggen tegen mijn kinderen als zij iets heel erg graag wilden hebben. Daar voel ik me tot op de dag van vandaag schuldig over.
Zijn uw ervaringen met de overheid aanleiding geweest om de advocatuur in te gaan, of wilde u dat toch al?
Vanaf mijn tiende riep ik al dat ik advocaat wilde worden. Mijn ervaring met de Belastingdienst is een van de redenen waarom ik nu werkzaam ben binnen de sociale advocatuur. Het feit dat de overheid zo machtig is en de burgers zo kwetsbaar zijn, heeft mij doen realiseren dat de sociale advocatuur enorm belangrijk is voor rechtsbescherming; jammer genoeg realiseert de politiek zich nog steeds niet hoe belangrijk de sociale advocatuur is.
Helaas viel een geschil met de Belastingdienst over de toeslagen niet binnen het toevoegingsbereik, waardoor ik en met mij duizenden andere gedupeerden geen recht hadden op gefinancierde rechtsbijstand. In mijn optiek moeten alle zaken tegen de overheid (ongeacht de instanties) toevoegwaardig zijn. Indien ik destijds geholpen had kunnen worden, door een advocaat, had ik dit allemaal misschien niet mee hoeven te maken.
U bent sinds kort gemeenteraadslid voor de PvdA in Enschede. Waarom bent u de politiek in gegaan?
Afgelopen jaren heb ik veel geprocedeerd tegen het College van burgemeester en wethouders over het strenge beleid dat werd gevoerd bij de uitvoering van de Participatiewet, Jeugdwet en WMO. Dit strenge beleid leidde tot onredelijke gevolgen. Als advocaat strijd je dan voor de belangen van je cliënt. Het viel mij op dat ik jaar in jaar uit vergelijkbare casussen kreeg. Ook uitspraken van de rechtbanken of de Centrale Raad van Beroep hebben de werkwijze binnen de gemeente niet veranderd. Dit heeft mij doen besluiten om de gemeenteraad in te gaan.
Ik ben van mening dat een beleid niet alleen rechtmatig moet zijn, maar ook doelmatig. Als gemeenteraadslid hoop ik hieraan bij te kunnen dragen op lokaal niveau.
Als u het voor het zeggen had, dan…?
Dan zou ik een rechtssysteem in het leven roepen waarbij een burger te allen tijde recht heeft op een (kosteloze) advocaat, zodat hij/zij beschermd wordt tegen allerlei soorten overheid(sbesluiten).
Wie of wat is uw bron van inspiratie op juridisch gebied?
Petra Gerritsen is voor mij een inspiratiebron. In mijn eerste jaar als advocaat-stagiaire was zij mijn patroon. Helaas heeft zij de sociale advocatuur moeten verlaten omdat het systeem van gefinancierde rechtsbijstand maakte dat het voor haar financieel niet meer haalbaar was. Ik bewonder haar uitstekende juridische kennis en haar kundigheid.
Wat staat er bovenaan uw bucketlist?
Parachutespringen!
Welk boek las u het laatst?
Rapport Tommie van Yvonne Keuls
Met welke beroemdheid zou u – als het moet – een gevangeniscel willen delen?
Najib Amhali, dan kunnen we nog een beetje lachen in de gevangenis. 🙂
Benieuwd naar de studententijd van Narda Teke-Bozkurt? Kijk hier.
