Roberto Pennino is 50 jaar. Na het behalen van zijn propedeuse bij de (toen nog) Rijksuniversiteit Maastricht is hij in 1997 afgestudeerd aan de Universiteit Utrecht op Nederlands recht. Nu is hij werkzaam als partner van het kantoor Dankers Pennino advocaten in Heerlen.
Wat is de beste en wat de slechtste herinnering aan uw rechtenstudie?
De beste herinnering is dat ik me na een valse start in Maastricht bij mijn overstap naar Utrecht als een vis in het water voelde. Het Maastrichtse probleemgestuurd onderwijs lag mij niet, het klassieke curriculum in Utrecht duidelijk wel. In het jaar 1995-1996 hebben we met een stel gepassioneerde studenten de Almanak voor de JSVU gemaakt.
Mijn slechtste herinnering is dat tijdens mijn propedeusejaren de verplichte militaire dienstplicht als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd hing. Want haalde je je ‘P’ niet binnen twee jaar, dan was het army time.
Wat was uw meest en wat uw minst favoriete vak?
Verbintenissenrecht sprak mij aan vanwege het feit dat iedereen in zijn te maken krijgt met onderdelen ervan. Met andere woorden: je ontkomt er niet aan.
Mijn minst favoriete vak was goederenrecht. Dat leek destijds in mijn ogen meer op exacte wetenschap dan op een rechtsgebied. En ik ben, zoals vele advocaten, een echte A-man, zonder overdreven talent voor B-vakken.
Wie was tijdens uw studie een inspiratiebron?
Dat is wijlen prof. Peter van Schilfgaarde geweest. Van hem kregen we het practicum rechtspersonenrecht. Het bijzondere was dat dit onderwerp mij niet speciaal interesseerde, maar de manier waarop Van Schilfgaarde doceerde was zo ter zake doende en casual tegelijk dat die uurtjes me nog altijd bijstaan. Die man ademde passie voor zijn vak. Aan het einde van het traject kregen we een boekje van hem met daarin een bloemlezing van zijn NRC-columns. Erg interessant en vermakelijk.
Wat zou u achteraf aan uw curriculum hebben veranderd?
Ik denk dat ik misschien meer internationaalrechtelijke vakken had gedaan, al was het maar om mijn opties om in het buitenland te kunnen werken, enigszins open te houden. Met Nederlands recht weet je één ding zeker: buiten de eigen landsgrenzen zul je niet snel een passende baan vinden op grond van je cv.
En misschien deelname aan een studentenuitwisseling. Dit heb ik overigens na mijn studie nog wel ingehaald met een stage bij een advocatenkantoor in Bologna.
Wat zou u de huidige generatie studenten aan advies willen meegeven?
Ik hoor regelmatig de verhalen dat studenten tegenwoordig veel meer dan vroeger in een strak keurslijf zitten. De verplichting om nominaal te lopen en de noodzaak om een baantje te nemen om in het levensonderhoud te kunnen voorzien laten op zichzelf weinig ruimte voor ontspanning. Ik zou adviseren: liever wat langer studeren en ten volle genieten van de sociale kanten van de studententijd, dan alles volgens het boekje doen. Sociale vaardigheden zijn belangrijk en de kroeg is daarin een aardige leerschool. Doet me denken aan de spreuk ‘Non scholae, sed vitae discimus’. Oftewel: we leren niet voor school, maar voor het leven.
Roberto Pennino is deze week ook Mr. van de week. Lees hier het interview.
