De kruisfinales zijn voorbij en we staan in de halve finale! Wat een prestatie! Het is weer 1988: we doen er weer toe! Ondanks dat we geen echte keeper in de goal hebben. Maar Ahmad als keeper, die niets vangt maar elke schot op goal net zo hard weer terugschiet als dat ze worden ingeschoten, is een psychologische meesterzet. We konden al niet meer verliezen. Maar zoals Cruiff ooit zei: “Zolang wij de ballen hebben, kunnen hun niet scoren”. En dat gaat ons uitstekend af!
We spelen de halve finale tegen Algerije. Huh? Hadden zij niet problemen met de visum en zouden ze daarom niet meedoen? Dat klopt, maar blijkbaar is het ze last-minute toch gelukt en een dag later alsnog aangesloten. Ik weet niet precies hoe het is gegaan, maar onze expert Internationale Betrekkingen Amin Tamaddoni wist te melden dat naar goed Iraans gebruik, het waarschijnlijk is dat de ambassadeur van Algerije even een kopje thee heeft gedronken met de ambassadeur van Portugal. En dan praat je wat over het weer, dit en dat, en je laat een krant achter waar je iets instopt. En zo regel je een visum.
Het was al te laat om een compliance onderzoek in te stellen. We moesten wel voetballen tegen Algerije. En we staan in de halve finale! Zo ver zijn we nog nooit gekomen. In de bespreking is Max kort: “het maakt me niet hoe, maar we moeten winnen van deze gasten.” Prima, we lusten wel pap van deze Duitse overwinningsretoriek. En voor voetballen tegen Algerije bestaat ook geen protocol.
De wedstrijd begint en al snel zijn we de favoriet bij het aanwezige publiek. Elke actie wordt begeleidt met oehs en aahs. Vanuit de verdediging zet Erwin Bosma het team neer en laten we bal goed rondgaan. Op het middenveld hebben we de creativiteit van Ali die voor veel gevaar zorgt. Hij is ook een van de weinigen die er mee weg komt om iemand lachend door de benen te spelen, en niet vervolgens een rotschop te krijgen. Ali is als Disney: een marketing knuffelproduct waar je wel van moet houden.
Dan een vrije trap voor ons randje 16. Max Hazewinkel gaat achter de bal staan. Blijkbaar zat de keeper al met zijn hoofd in de finale, want hij zet zijn muur volledig verkeerd neer. Max maakt gebruik van dit kansje en schiet de bal beheerst in de verre hoek: 1-0! Volledig in lijn met de verhoudingen op het veld. De Algerijnen worden compleet weggetikt! Bij het wielrennen heb je Mathieu van der Poel, de Formule 1 heeft Max Verstappen, maar wij hebben Dave Hillen. Dave krijgt de bal in de 16, houdt de bal even vast en schiet de bal vervolgens droog in de hoek: 2-0! Gaat het dan toch gebeuren? Gaan we naar de finale?
Kans op kans volgt. Na een goede aanval krijgt Anton de bal rond de 5 meter met de kans om voor redelijk open goal te scoren. Helaas schiet hij de bal bovenop de nabijgelegen watertoren. Even later is het wel raak. De Algerijnen zijn te nadrukkelijk op zoek naar de aansluitingstreffer en vergeten dat er ook nog verdedigd moet worden. Met 4 man gaan we alleen op de keeper af. Karsten krijgt de kans om ‘m binnen te tikken en dat doet hij ook: 3-0. Met die stand gaan we ook de rust in.
Waar we verwachtten dat Algerije er nog een slotoffensief uit zou gooien, viel dat toch wel tegen. De Algerijnen waren moe gestreden en boden weinig weerstand meer. Anton, op zoek naar eerherstel voor zijn bal (die ze as we speak nog steeds aan het zoeken zijn), scoort de 4-0. En in alle eerlijkheid, technisch was het doelpunt van Bergkamp tegen Newcastle United makkelijker dan de 4-0 van Anton. Ali denkt met een lobje de 5-0 te maken, maar wederom had de grensrechter geen zin om mee te lopen tot de achterlijn. De bal wordt een meter achter de doellijn weggetrapt, maar er wordt geen doelpunt toegekend. Niet veel later maakt Max Hazewinkel alsnog de 5-0. Algerije, de letterlijke angstgegner van voorgaande jaren wordt afgeschminkt. We werden vooraf door Ukraine gewaarschuwd voor de middenvelder van Algerije, een pitbull. Maar de Pitbull van Algerije stond er na het laatste fluitsignaal bij als een korzelige Chihuahua.
De scheidsrechter besluit niet veel later af te fluiten en aan de lijdensweg van de Algerijnen een einde te maken. We staan in de finale!
Na de wedstrijd willen diverse spelers en supporters met ons nog op de foto. Het is lekker weer, Dave zwaait nog even naar wat spelersvrouwen op de tribune en we gaan onder applaus de catacomben in. We wanen ons in de wereld van een Zonnekoning. Het Nederlands Advocaten Voetbalteam – een team dat amuseert in alles!
Ons wacht nu de finale van het Wereldkampioenschap!
