Natuurlijk begrijp ik het belang om rust te brengen in een schuldensituatie, omdat schulden heel veel stress met zich mee kunnen brengen. Het heeft geen zin om als schuldeiser achter iemand aan te blijven gaan die best wil, maar niet kan betalen. Dat brengt voor beide partijen bovendien onnodige kosten met zich mee. Maar een pauzeknop van vier tot zes maanden vind ik te lang. Met name voor de kleinere schuldeiser uit bijvoorbeeld het MKB, die gedurende die pauze wel elk kwartaal zijn btw en soms ook belasting moet afdragen over het openstaande bedrag.
Daarnaast ben ik wel benieuwd naar de resultaten van de pilots met de pauzeknop. Doet de pauzeknop waar die voor bedoeld is? Worden er in de tussentijd geen nieuwe schulden gemaakt? Wat is de samenstelling van het schuldendossier waarvoor de pauzeknop is ingedrukt en binnen welke termijn lukte het om een volledig schuldenoverzicht te krijgen? En last but not least: in hoeverre werd daarbij gebruik gemaakt van de vele initiatieven die er zijn om de schuldhulpverlening te helpen om dat schuldenoverzicht zo spoedig mogelijk te krijgen, denk aan Vish en Schuldenknooppunt.
Ik sta er voor open om in gesprek te gaan en mee te denken over de inzet van de pauzeknop, maar ik vind het ook belangrijk dat als we het dan gaan doen, dat het dan ook een landelijke uniforme werkwijze wordt met transparante afspraken over aanpak en doorlooptijden e.d. Dat is voor zowel de schuldenaar als de schuldeiser het beste. Er zijn vele partijen die spreken namens de schuldenaar, maar ook de belangen van schuldeisers mogen niet uit het oog verloren worden!
