Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg (RTG) Amsterdam oordeelde dat het een kinderarts niet tuchtrechtelijk kan worden verweten dat een verzoek tot overplaatsing van een patiënt niet kon worden gehonoreerd. In het ziekenhuis gold vanwege de landelijke coronamaatregelen de instructie dat zoveel mogelijk patiënten werden ontslagen. Het ziekenhuis moest zoveel mogelijk vrij worden gemaakt voor Covid-19 patiënten. Het ontslag van de klagende patiënt was medisch gezien verantwoord. In het ziekenhuis blijven was niet mogelijk, niet noodzakelijk en ook niet in het belang van de patiënt zelf gelet op het hoge risico op een Covid-19 infectie in het ziekenhuis. Er was sprake van omstandigheden die buiten de macht van de kinderarts lagen. De klacht was ongegrond (ECLI:NL:TGZRAMS:2021:31).
Ook een huisarts die in verband met de corona-uitbraak terughoudend was met het ontvangen van patiënten in zijn praktijk kreeg een klacht. De klagende patiënte had de huisarts regelmatig telefonisch geraadpleegd, maar voelde zich niettemin vaak afgescheept. Het RTG Eindhoven overweegt dat het jammer is dat pas in een vrij laat stadium duidelijk werd dat tussen de huisarts en de patiënte communicatieproblemen waren ontstaan. Mogelijk hebben de beperkende maatregelen in verband met de uitbraak van het coronavirus hieraan bijgedragen. Een tuchtrechtelijk verwijt valt de huisarts echter niet te maken. Ook deze klacht werd afgewezen (ECLI:NL:TGZREIN:2021:41).
In een andere zaak had een kinderarts zich vergist in de bezoekregeling die in het ziekenhuis in verband met de coronamaatregelen waren afgekondigd. Een minderjarig patiëntje komt met haar beide ouders naar het spreekuur. De kinderarts geeft aan dat in verband met de maatregelen slechts één begeleider per patiënt in de spreekkamer is toegestaan. De moeder mag met het meisje mee; de vader niet. De vader stapt naar het tuchtcollege. Het RTG Den Haag is van oordeel dat het handelen niet van dien aard is dat de kinderarts een tuchtrechtelijk verwijt kan worden gemaakt. De kinderarts heeft zijn vergissing nadien met de vader besproken en hem laten weten dat met toestemming van de dochter de notities in het medisch dossier van het consult mochten worden ingezien (ECLI:NL:TGZRSGR:2021:112).
Opmerkelijk, ten slotte, is de uitspraak van het Haagse RTG, waarin een huisarts een patiënt een consult op de praktijk weigerde omdat deze geen mondkapje wilde dragen. De huisarts belt de politie en zegt tegen de patiënt dat de politie hem komt ophalen. De patiënt wordt gesommeerd het pand te verlaten en gezegd dat hij een andere huisarts moet zoeken. Het RTG tikt de huisarts hier op de vingers. De huisarts heeft de behandelrelatie met de man verbroken zonder naar zijn reden van komst te vragen. Een urgente reden voor het consult werd door de huisarts niet uitgesloten. Het enkel aanbieden van een consult op afstand later die dag was onvoldoende. De huisarts heeft zich aldus niet opgesteld als een redelijk bekwaam huisarts (ECLI:NL:TGZRSGR:2021:117).
Deze uitspraken laten zien dat de professionele standaard, waaraan de tuchtrechter het handelen van een zorgverlener toetst, een dynamisch begrip is. Het professionele handelen van een zorgverlener wordt in iedere individuele casus beoordeeld aan de hand van de omstandigheden van het geval. In lastige tijden, zoals nu tijdens de Covid-pandemie, kan een zorgverlener geen ijzer met handen breken en zal deze moeten roeien met de riemen die hij of zij heeft. Het vormt voor zorgverleners dan ook een uitdaging om onder deze omstandigheden goede zorg te blijven leveren.
