Niet geheel onverwacht heeft het kabinet de eindstreep niet gehaald. Vlak daarvoor haalde ook het amendement het net niet om deelnemers te kunnen laten kiezen of ze hun pensioenrechten willen invaren in het nieuwe systeem: 73 tegen en 72 stemmen voor het amendement van Agnes Joseph.
Nu het kabinet is gevallen ontstaat er ‘rust’ op het pensioenfront. Het duurt immers nog wel even voordat er een nieuw kabinet is, én de partijen die daaraan hoogstwaarschijnlijk gaan meedoen, zijn (altijd) vóór de nieuwe Pensioenwet geweest.
Eigendom
Er resten deelnemers dan nog twee discussies, die over ‘eigendom’ en die over de juiste compensatie.
De eigendomsdiscussie acht ik niet heel kansrijk. De eerste rechtszaken daarover zijn door de deelnemer(s) dan ook verloren. De vraag is óf er wel sprake is van eigendom bij het huidige (dus oude) pensioensysteem. Je hebt immers geen recht op een deel van het vermogen en de pensioenaanspraak is voorwaardelijk. Bij verzekeraars is deze overigens wel hard en gegarandeerd, maar deze pensioenaanspraken blijven gewoon staan! Ik zou zelfs het tegenovergestelde willen beweren. In het nieuwe systeem heb je juist wel een ‘hard’ recht op je eigen pensioenvermogen. Hoezeer je dat niet naar believen kunt aanwenden. Dus wordt het ‘eigendom’ dan niet juist harder en explicieter? Al met al verwacht ik dan ook niet de Nederlandse of Europese rechter meegaat in het ‘ontnemen van eigendom’.
Compensatie
De andere discussie die gevoerd kan en gaat worden, en kansrijker is, is die over de hoogte van de compensatie. En dan met name de compensatie die gepensioneerden krijgen uit de buffer en de 45-plussers. Deze laatste groep moet, gezien de overgang van de doorsneepremie naar persoonlijk sparen, worden gecompenseerd. De gepensioneerden stellen daarbij dat dit niet uit de buffer van het fonds, maar uit de toekomstige premie – van dus ook de jongeren – betaald moet worden, of door de werkgever. Maar niet uit de buffer van het fonds. En als er minder naar de 45-plussers gaat, dan kan er meer uitgedeeld worden, ook aan de gepensioneerden. Ook is de vraag daarbij hoe omgegaan wordt met de bijbetaling van de werkgever aan indexaties. Deze vervalt namelijk ook. Het is dan logisch dat dit zich vertaalt in een hogere bijdrage van de werkgever aan de pensioenregeling. Net zoals dat bij de overgang van middelloon naar beschikbare premieovereenkomsten werd gedaan. Als het risico verschuift naar de werknemer, ‘moet’ de werkgever dit immers (eenmalig) afkopen! Dit raakt vooral de actieve deelnemers.
Al met al valt er nog genoeg ter discussie te stellen, afhankelijk van de afspraken die gemaakt worden!
