Van gastcolleges, die veelvuldig worden georganiseerd en waarvoor studenten in grote getale komen opdraven, wordt echt iets gemaakt. Een van de studenten maakt een verslag voor op de site. Studenten zijn ook dan leergierig en vol met vragen. Kennis wordt opgezogen. Wij zijn dus erg blij met de komst van EU ambassadeurs, of de bereidheid van flying faculty om gastcolleges te geven en te spreken over recht in de praktijk, actuele ontwikkelingen en toepassingen. Daar zouden we nog meer aan kunnen doen denk ik, door bij voorbeeld op onze website een mogelijkheid te creëren voor Europese wetenschappers om via blogs en papers verslag te doen van juridische ontwikkelingen in de EU en in lidstaten van de EU. Of dat ook kan voor Chinees recht moet ik nog uitvogelen, maar het lijkt mij wel wat om een China EU blog platform te bieden.
Het aardige van uit eten gaan in Beijing is onder meer de ontdekking van een theekaart in plaats van een wijnkaart. Niet dat ik een theekenner ben, maar de beschikbaarheid van verschillende lekkere theesoorten, die niet met zakje worden opgediend, is speciaal. Soms is het kiezen van de gerechten ook een onderneming. Als het meezit zijn er plaatjes en omschrijvingen in het Engels, maar we hebben al wel eens een hotpot gegeten waarbij we met handen en voeten de ingrediënten moesten uitkiezen. Gelukkig kwam men toen een vis laten zien in een visnet en bleek die later ook in onze hotpot te eindigen.
Een van de eerste keren dat we vanuit onze woonplaats naar down town Beijing gingen, namen we een snelbus. Die stopt bijna bij ons voor de deur, gaat vier keer per uur, en kost maar 6 Yuan. De naam van het busstation dachten wij goed uit te spreken, maar de taxi chauffeur dacht daar anders over en hij vervoerde ons naar een metro station dat 5 kilometer verder op lag en een andere naam had, maar wel kennelijk een naam die leek op wat wij uitspraken. Het is gelukkig allemaal goed gekomen, maar het heeft mij er wel toe gebracht om een foto van het busstation en de naam ervan in het Chinees, op mijn IPhone te zetten. Die laat ik dan aan de taxichauffeur zien en het loopt gesmeerd!
Deze snelbus, de triple eight, doet er 45 minuten over, en is meer een soort touringcar. Zij het van de soort met vijf stoelen in de breedte. Dat past als je niet naast te brede Chinezen zit, en die kans is niet zo heel groot gelukkig. En dat is niet omdat de bus niet vol zit! Rumoerig is het wel. Vooral door het gebruik van de mobiele telefoons. Maar daarin lijkt de 888 op de treincoupé s in Nederland. Voordeel in China is dat je minder wordt afgeleid omdat je er toch niets van kunt volgen. Overal lopen Chinezen met telefoons voor hun gezicht, overigens wel telefoons die mooi versierd zijn met hoesjes en hangertjes.
