De zogenoemde veertiendagenbrief moet echt veertien dagen bij de wanbetalende consument liggen voordat incassokosten in rekening mogen worden gebracht. De termijn van veertien dagen begint pas te lopen als de consument de brief heeft ontvangen, niet wanneer deze is verstuurd. Dat besliste de Hoge Raad onlangs.
Consumenten moeten bij een betalingsachterstand in de gelegenheid worden gesteld om de vordering zonder extra kosten te voldoen. Hiertoe moet een aanmaning worden gestuurd waarin de consument veertien dagen de tijd krijgt om de vordering, zonder kosten, te betalen. Over deze regeling bestond de nodige onduidelijkheid, die nu is weggenomen met een prejudiciële beslissing van de Hoge Raad.
Veel gerechtsdeurwaarders en (incasso)advocaten gingen ervan uit dat de termijn van veertien dagen begon te lopen op de dag dat de veertiendagenbrief werd verstuurd. Volgens de Hoge Raad gaat die termijn pas in als de brief is bezorgd. Om die reden is de vaak gehanteerde formulering dat moet worden betaald ‘binnen veertien dagen na heden’ of ‘binnen veertien dagen na verzending van deze brief’ in strijd met de wet. De formulering dat incassokosten verschuldigd worden indien niet betaald is ‘binnen veertien dagen vanaf de dag nadat deze brief bij u is bezorgd’ of ‘binnen vijftien dagen nadat deze brief bij u is bezorgd’ voldoet volgens de Hoge Raad wel aan de wettelijke eisen.
Als de schuldenaar de ontvangst van de brief betwist of de gestelde datum van ontvangst, dan moet de schuldeiser bewijzen dat hij de brief heeft verzonden en dat de schuldenaar deze brief op de betreffende dag wel heeft ontvangen. Die bewijslast ligt bij de schuldeiser of hun gerechtsdeurwaarder of incassoadvocaat.
