Waarom heeft u gekozen voor de boektitel Tot persistit!?
De aanleiding voor de titel van het boek is tweeledig. Enerzijds benadrukt het mijn 35-jarig jubileum als advocaat en het feit dat ik dit mooie en bijzondere beroep zo lang kan uitoefenen. Anderzijds vormt het een illustratie dat van zowel klagers als van verweerders een lange adem wordt verwacht om een medische aansprakelijkheidszaak te voeren en tot een einde te brengen.
Welke zaak uit dit boek vindt u het meest verrassend?
Een fraai voorbeeld vind ik ‘De toon en de muziek’. In iedere klacht- of tuchtzaak komt de communicatie tussen arts en patiënt wel op een of andere manier aan de orde. Voor een goed consult moeten arts en patiënt elkaar begrijpen en vertrouwen. Een goedbedoelde opmerking van een arts kan bij een patiënt soms helemaal verkeerd vallen. De goedbedoelde opmerking van de psychiater in deze blog “Ik plaats je wel in de (binnen-)tuin met een muts op je kop” om een patiënt te motiveren werd door de tuchtrechter als ongelukkig maar niet als tuchtrechtelijk verwijtbaar gezien.
Welke medische zaak die u zelf heeft gevoerd was voor u een mind changer?
Een recente zaak die voor mij een mind changer vormde was die waarbij een arts zich voor een patiënt het vuur uit de sloffen had gelopen en achteraf het verwijt kreeg dat de patiënt zich niet serieus genomen voelde. Dit leidde tot een klacht bij het tuchtcollege in een periode dat de arts al tot over zijn oren in de Covid-zorg zat. De combinatie van grote werkdruk in de zorg en de belasting van de tuchtzaak hadden bijna tot gevolg dat de arts dreigde uit te vallen. Dit kan niet de bedoeling van het medisch tuchtrecht zijn, dat kwaliteitsbewaking en -bevordering als doelstelling heeft. De les voor mij die daaruit is gevolgd is, dat de impact van een klacht op artsen beslist niet mag worden onderschat. Ondersteuning van zorgprofessionals bij klachten is de laatste tijd gelukkig meer en meer in de belangstelling komen te staan.
Als u die 35 jaar overziet: vindt u dat rechters strenger zijn geworden voor artsen in medische aansprakelijkheidskwesties?
Mijn observatie is dat (tucht-)rechters niet zo zeer strenger zijn geworden, als wel dat de zaken die zij moeten beoordelen meer complex zijn geworden. Ging een klacht in het verleden alleen over een complicatie die bij een operatie was opgetreden, nu gaat het om veel meer aspecten van een behandeling zoals informed consent, de bekwaamheid van de arts, de rol van arts-assistenten, de gebruikte apparatuur, samenwerking tussen artsen, overdracht, communicatie, dossiervoering, de technische uitvoering van een ingreep, nazorg en bejegening.
Verwacht u nog medische aansprakelijkheidskwesties naar aanleiding van Covid-19?
De algemene verwachting is dat er nog wel Covid-19-gerelateerde claims zullen komen. Die kunnen variëren van uitgestelde zorg met delay in de behandeling waarbij besmetting met Covid-19 al dan niet een rol speelt en besmetting van patiënten met Covid-19 tijdens een behandeling in het ziekenhuis waardoor het herstel langer duurt. Ook kan worden gedacht aan besmetting van medisch personeel met Covid-19 tijdens de uitvoering van hun werkzaamheden. Tot nu toe lijkt het aantal Covid-19-gerelateerde claims mee te vallen, maar de toekomst zal dat uiteraard moeten uitwijzen.
Klopt het dat u wel eens door uw kantoor danst en ‘Another one bites the dust’ van Queen zingt? Waarom eigenlijk?
Bij het behandelen van zaken gaat het mij niet zo zeer om het persoonlijke succes als wel om een zo goed mogelijk resultaat voor de cliënt te realiseren. Als dat laatste lukt en de cliënt laat weten tevreden te zijn met het resultaat, dan is er zeker aanleiding voor een triomfantelijk dansje onder het zingen van Another one bites the dust. Zingen en dansen is zeker in deze tijd goed voor lijf en leden!
