Tom Barkhuysen heeft het studentenleven alweer wat jaartjes achter zich liggen. Speciaal voor Mr. Studenten kijkt hij terug op zijn studententijd. “Mijn slechtste herinnering? Het inzicht dat je je vaak door heel veel taaie kost heen moet worstelen voordat je als jurist kunt meepraten en het echt leuk wordt.”
Tom Barkhuysen (51) studeerde van 1987-1991 staats- en bestuursrecht aan de Universiteit Maastricht en daarna tot 1994 Europees en internationaal recht aan de Universiteit Leiden. Aan die laatste universiteit promoveerde hij in 1998 op een proefschrift over effectieve rechtsbescherming. Hij is nu advocaat-partner bij Stibbe in Amsterdam en hoogleraar staats- en bestuursrecht aan de Universiteit Leiden. Verder is hij onder meer lid van de redactie van het Nederlands Juristenblad en lid van de besturen van de Vereniging voor Bestuursrecht en de Law Firm School. In zijn praktijk houdt hij zich bezig met adviseren en procederen op het brede terrein van het bestuursrecht.
Wat is de beste en wat de slechtste herinnering aan uw rechtenstudie?
Mijn beste herinnering was de ontdekking hoe relevant het recht is in de samenleving en op hoeveel terreinen juristen daaraan op hun beurt een bijdrage kunnen leveren. Mijn slechtste herinnering is zoals gezegd het inzicht dat je je vaak door heel veel taaie kost heen moet worstelen voordat je als jurist kunt meepraten en het echt leuk wordt. Maar dat is hopelijk tegelijk ook weer hoopgevend voor de nieuwe generatie studenten: achter de wolken schijnt de zon!
Wat was uw meest en wat uw minst favoriete vak en waarom?
Mijn meest favoriete vak – dat zal niet verbazen – was staats- en bestuursrecht. Het zoeken naar een balans tussen het algemeen belang en individuele belangen sprak mij meteen zeer aan. En misschien nog wel meer het feit dat je je via dit vak met vrijwel elke actualiteit kunt bemoeien, zoals nu de energietransitie of de regulering van internetplatforms. Maar eigenlijk verbaasde het mij dat ik direct werd gegrepen door de studie rechten. Ik wilde namelijk medicijnen gaan studeren, maar werd uitgeloot en begon daarom maar aan ‘een jaartje rechten’. Maar toen ik al snel daarna alsnog werd ingeloot, wilde ik niet meer weg bij rechten.
Welke docent of welke jurist was voor u tijdens uw studie een inspiratiebron?
In Maastricht was dat Reiner de Winter die ons liet zien dat ook in het recht alles altijd anders is, het adagium dat ik later bij Stibbe ook weer tegenkwam en dat je dwingt zaken kritisch en van alle kanten te benaderen. In Leiden leerde ik van Peter Kooijmans dat juristen in nauw contact met de samenleving moeten blijven en ervoor moeten zorgen dat wetten en rechterlijke uitspraken daar op voldoende draagvlak kunnen rekenen. Doe je dat niet dan is het recht reddeloos verloren.
Wat zou u achteraf aan uw curriculum hebben veranderd?
Hoewel ik met Erasmusbeurzen zowel in Frankrijk als in Duitsland heb mogen studeren, zou ik er ‘met de kennis van nu’ veel voor over hebben gehad om een postdoctorale masteropleiding in Engeland of Amerika te kunnen volgen.
Wat zou u de huidige generatie studenten aan advies willen meegeven?
Pluk de dag (en de nacht).
Heb je suggesties voor deze rubriek, mail dan naar: studenten@mr-magazine.nl.
