Wat kunnen we terugdoen?

Een jaar geleden: afgestudeerd, veel vrije tijd, een spannende baan als portier bij nachtclubs en een bruisend sociaal leven. Maar dat was niet waarvoor ik rechten had gestudeerd. Ik wilde advocaat worden. Op een echte Nederlandse regenachtige zondag besloot ik dus om vacatures te zoeken op internet. En nu woon en werk ik op Curaçao, drink ik regelmatig een cocktail onder een palmboom en heb ik meer vitamine D in mijn lichaam dan ooit te voren. Daar zijn door mijn medebloggers al de nodige dankbetuigingen aan gewijd. Ook ik ben dankbaar.

Curaçao is een paradijs, maar kent ook armoede en problemen. Daardoor word je meer dan in Nederland geconfronteerd met je bevoorrechte positie en het liefst zouden we die dankbaarheid dan ook allemaal omzetten in hulp. Als commerciële advocaat wordt ons dagelijks leven al snel opgeslokt door het draaiende houden van een drukke praktijk. Dat is logisch en draagt bij aan de Curaçaose economie en rechtsstaat. Maar wat opvalt is dat velen van ons juist ook zoeken naar zingeving in de vorm van een andere, positieve bijdrage die hard nodig is in het jonge land dat Curaçao in feite is. Het aantal serviceclubs als Rotary en Lions is bijvoorbeeld enorm groot, zij werken aan ontelbare goede doelen en ontwikkelingsprojecten.

In het kader van de aanstaande profielkeuze mocht ikzelf in april voorlichting geven aan havo/vwo scholieren over de rechtenstudie en de advocatuur. Een aantal leerlingen gaf aan het gevoel te hebben dat zij niet goed genoeg waren om rechten te studeren. Doordat ze thuis geen Nederlands praten, voelen ze een achterstand in het (deels) Nederlandse onderwijssysteem. Dat kan ik me voorstellen, zeker als je die uitdaging ziet in de bredere context van de internationale zakelijke sector in de Nederlandse Cariben.

Curaçaoënaars staan bekend om hun meertaligheid; een positieve eigenschap die belangrijk is voor de economie. Niet alleen voor de toeristische sector, maar ook voor de communicatie met de vele internationale bedrijven. Aan de andere kant geldt voor een groot deel van de bevolking dat zij het Nederlands niet volledig beheersen. Helemaal nu het onderwijs voor een deel in het Papiaments wordt onderwezen in plaats van het Nederlands. Dat terwijl in het rechtssysteem Nederlands de hoofdtaal is. Het ook niet verwonderlijk dat het grootste deel van de advocaten in de Nederlandse Cariben in Nederland heeft gestudeerd en er ook langere tijd heeft gewoond.  En daar is in principe niks mis mee. Advocaten die in Nederland hebben gewerkt, nemen know-how mee die goed van pas komt in de ontwikkeling van het lokale recht, dat op sommige punten sterk verouderd is.

Toch is het belangrijk dat de landen binnen de Nederlandse Cariben ook hun eigen juristen kunnen opleiden. Gelukkig is er zowel op Curaçao als op Aruba een universiteit met een rechtenfaculteit. Veel van onze partners en senior advocaten hebben daar gedoceerd of doen dat nog steeds. Toch komt maar een klein deel van deze studenten uiteindelijk in de advocatuur terecht. Advocaten kunnen daaraan hun bijdrage leveren door meer betrokken te zijn bij het onderwijs, via gastdocentschappen of door binnen het kantoor stageplaatsen beschikbaar te stellen.

Daarnaast zet ik me in voor JCI IOBA; een van de lokale organisaties die is gelieerd aan de Junior Chamber International (JCI), een non-profit organisatie van actieve young professionals die actief is in meer dan 100 landen. Ik coördineer het JCI Creative Young Entrepreneur Award programma, dat jonge ondernemers en de ontwikkeling van creatieve zakelijke concepten door hen steunt. Het geeft enorm veel voldoening om deze mensen te helpen hun slimme initiatieven een vliegende start te geven. De toekomst van de Nederlandse Cariben ligt in de handen van mijn eigen generatie. Waarom wachten om iets met die verantwoordelijkheid te doen?