De derde wedstrijd moesten we tegen Portugal spelen: om ons te plaatsen voor de knock-out fase, was een punt voldoende voor plek 1 in de poule. Portugal moest winnen om daar nog kans op te maken, we wisten dus dat het een pittige pot zou worden. Dit was geen team advocaten, maar het Nationale Politie Voetbalteam. Maar toen we het team de kleedkamer uit zagen komen, vroegen we ons af of dit niet van de politie de afdeling ME / part-time Arrestatieteam van Zware Jongens is. De aanvoerder was met zijn 1.80m de kleinste jongen uit het team. Geen scoopie erbij voor dit team breedgeschouderde boys. Je zou zeggen aan de twee meter schouderbreedte dat ze daar wel genoeg van hebben gehad. Maar we lieten ons niet van de wijs brengen. We moesten winnen vandaag: de eer van alles wat met het Nederlandsch voetbal te maken heeft, moesten wij verdedigen vandaag. Wraak voor de Slag van Nurnberg. Wraak voor de halve finale van AZ tegen Sporting Lissabon. Wraak voor de finale van de Nations League. We moesten vandaag onze innerlijke Khalid Boularouz oproepen. Voor ons stond er dus toch nog iets op het spel: we moesten winnen vandaag van Portugal, voor volk en vaderland!
De wedstrijd begon, en de Portugezen lieten al direct zien waarvoor ze kwamen: vervelend doen. Veel zeuren bij de scheidsrechter en na elke zuchtje als een volleerd Neymar heftig schreeuwend naar de grond gaan, terwijl er tijdens het vallen al om een kaart werd gevraagd. Wordt het weer zo’n wedstrijd? Ja het wordt weer zo’n wedstrijd. We lieten ons niet van de wijs brengen en speelden goed. Sterker nog, we speelden weergaloos! Strak in de organisatie, fel in de duels, gedurfd in het positiespel. De Portugezen wisten niet wat ze overkwam. De frustratie begon te groeien bij de Portugezen en daarmee ook het aantal overtredingen. Het werd niet alleen kunst om weg te draaien van je tegenstander, maar ook om daarbij de vliegende tackels te ontwijken. Met name de spits liet zich steeds meer gelden met geschreeuw naar de grensrechter, naar de scheidsrechter, naar zijn teamgenoten, naar de bal, het kunstgras – alles moest het ontgelden vandaag. Als dit maar goed gaat.
Dan een voorzet, een makkelijke prooi voor onze keeper Jules. In zijn 5-meter gebied met niemand om zich heen, kan hij de bal makkelijk vangen. Ware het niet dat de spits ondertussen zo’n brok frustratie is geworden, dat hij op zoek is naar slachtoffers. Jules moest het ontgelden. Vanaf randje 16 begint hij met een sprint en in volle vaart, op het moment dat Jules de bal wil vangen, beukt hij als een ware kamikazepiloot vol in op Jules. De spits staat op en slaakt een overwinningskreet. Weer een streepje op zijn Palmares van het beter Sloop -en Afbreekwerk. Jules slaat een andere kreet. Hij staat op en je ziet het bloed uit zijn neus stromen: neus gebroken…
Het spel ligt stil en de spits moet er van de scheidsrechter af. Tegen zijn eigen ontzetting want “er was toch helemaal niets aan de hand?” (vrij vertaald uit het Portugees). Na een kwartier met veel gebaren en huilend op de knieën vallen, verdwijnt de spits de catacomben in. Even later komt hij terug met een tulband om zijn hoofd om te laten zien dat hij ook echt wel gewond was. Waarschijnlijk had hij de afdruk van Jules’ neus nog op zijn voorhoofd staan.
We spelen verder en zien nog hoe Jules de ambulance instapt. Niemand heeft nog zin om tegen Team Stierennek verder te spelen, maar we hebben nog een reden om te winnen vandaag: dan maar voor Jules! En dat lukt! Na een mooie aanval rondt Max Hazewinkel beheerst af: 1-0!Een 1-0 voorsprong tegen Portugal: menig tegenstander graaft zich dan in om vervolgens aan het einde van de wedstrijd met 3-1 te verliezen. Wij niet, we gingen vrolijk verder met het drukzetten op de tegenstander.
De Portugezen kwamen er niet meer door en beperkten zich daarom maar tot zeuren, klagen en om kaarten vragen. Gecombineerd met een vleugje van twee benen vooruit invliegen. Wij bleven geconcentreerd en speelden de pot verder zonder problemen uit.
Met Jules gaat het ondertussen beter en met drie aspirines op en een ziekenhuisbezoek van een paar uur, zat hij ‘s avonds wel weer aan tafel bij het diner: wat een held! Alleen balen voor ons, we moeten verder zonder keeper. Door de winst zijn we ongeslagen eerste geworden in de poule. Nu op naar de kruisfinales!