Voor wie vertrouwelijkheid beschouwt als kernwaarde van zijn beroep, is het essentieel om te communiceren en informatie uit te wisselen zonder nieuwsgierige blikken van derden. En dat in een tijdperk waarin vertrouwelijkheid steeds schaarser lijkt te worden. Dat is althans het beeld dat oprijst uit nieuwsberichten: Amerikanen luisteren ons af, internetbedrijven verkopen ongevraagd onze persoonsgegevens en van e-mail weet je nooit zeker of de correspondentie niet aan een onzichtbare digitale strijkstok blijft hangen. Privacy is kennelijk een achterhaald begrip, en wie kwaad wil haalt met een paar muisklikken gevoelige informatie boven tafel.
Tegelijk is het juist dankzij digitale ontwikkelingen mogelijk om documenten extra goed te beveiligen tegen onbevoegde ogen. Met technologieën als encrypting en versleutelde toegankelijkheid is het juist meer dan vroeger mogelijk om te beslissen wie wèl, en wie niet bevoegd is om een document in te zien. Dat lukt nooit met papieren stukken, die letterlijk door verscheidene handen gaan voordat ze de geadresseerde zelfs maar hebben bereikt. Met het delen van digitale bestanden hoeven gevoelige documenten niet langer op diverse bureaus te slingeren, heen en weer te worden gestuurd met koeriersdiensten of zomaar in de internetwolk geslingerd te worden via gratis online documentdeeldiensten. Nooit meer de chaotische uitwisseling van usb-sticks die van nature neigen om uit jaszakken te vallen, dossiers die open en bloot op afgedankte laptops blijven staan, onbeheerde aktetassen met een schat aan informatie.
Lees meer op http://ricohblog.nl/advocatuur.