Klassenjustitie 2?

Delen:

Adil heeft tot dusverre een turbulent leven achter de rug. Het enkele feit dat ik hem al jaren zakelijk ken is daar een teken van. Ik bedoel, gelet op mijn specialisme, hebben mensen die mij zakelijk nodig hebben meestal wel een probleempje. Het werk dat ik doe is wel mensenwerk. Mooi kan de worsteling zijn in de mens om het leven over een andere boeg te gooien. Voor veel van mijn clienten betekent dat dan weer dat getracht wordt bij justitie weg te blijven. Zo ook voor Adil. Soms wordt het ze echter ook wel moeilijk gemaakt.

De laatste jaren hoorde ik steeds minder van mijn client. Dat kan een goed teken zijn. Begin dit jaar had ik hem echter toch weer aan de lijn. Er was goed en slecht nieuws. Adil was verliefd en had een leuke vriendin die bovendien zwanger was. Het slechte nieuws was dat de familie van de dame in kwestie niet zo blij was met de partnerkeuze. Adil had daar zo zijn eigen ideeen over. Hij vermoedde dat het te maken had met zijn koeridsche achtergrond, iets waar mijn client nu juist trots op is.

De band met de schoonfamilie verliep alles behalve goed. Er was stress in huize Adil en dat kon men, vooral ook gelet op de zwangerschap, niet gebruiken. De sfeer werd pas echt ondragelijk toen duidelijk werd dat de schoonfamilie toegang had tot het strafrechterlijk verleden van Adil. Er zou zelfs informatie bekend zijn van lopende onderzoeken wegens mensenhandel. Later zou overigens blijken dat dit ten onrechte was.

Adil en zijn partner ontdekte dat de informatie over de strafrechterlijke carriere van Adil door een rechter te Zwolle aan de schoonfamilie was verstrekt. En dat werd niet goed begrepen door Adil. Hij wilde graag aangifte doen. Op de dag dat dat geschiedde bracht het OM een persbericht uit en een media-hausse volgde.

Al snel bleek dat de rechter informatie had opgevraagd bij een officier van justitie. Ook tegen de laatste werd strafvervolging ingesteld.

Adil wilde inzage in het dossier. Tegen de weigering van de officier van justitie om kopieen te verstrekken werd een bezwaarschrift ingediend. Tijdens de behandeling door de rechtbank van dit bezwaarschrift trok het OM ongemeen fel van leer tegen mijn client. Zo wel hij, als mijn kantoorgenote die Adil bijstonden begrepen niet hoe het mogelijk was dat nu juist Adil min of meer in het verdachtenbankje werd gemanouvreerd. Kort gezegd kwam het erop neer dat Adil niet zo moest zeuren omdat hij een strafblad zou hebben. Daarnaast kreeg hij het verwijt dat hij met media sprak. Dat het OM zelf persbericht had uitgebracht werd even vergeten.

Ook tijdens de behandeling van de strafzaak tegen de rechter en de officier van justitie op 16 juni 2011 voelde Adil zich met regelmaat onheus bejegend door het OM. In ieder geval voelde hij en zijn vriendin zich niet erkend als slachtoffers. Vergeet men dat door de handelwijze van de rechter de relatie tussen de schoonouders en Adil waarschijnlijk helemaal nooit meer goed komt? Vergeet men dat informatie aan de schoonfamilie werd verstrekt die daar eerder nog niet bekend was? Vergeet men dat ook Adil ouders en andere familie-leden heeft die nu informatie over zich heen kregen waarvan Adil dat liever niet had gehad? Dit waren zo n beetje de vragen die Adil mij stelde.

Ook in het vonnis van de rechtbank te Den Bosch d.d. 30 juni 2011 waarbij de rechter voor schending van het ambtsgeheim werd veroordeeld bleek helemaal uit niets dat de belangen van het slachtoffer in deze zaak ook maar enigszins een rol in het proces had gespeeld. Wel geeft de rechtbank er blijk van te vinden dat de handelwijze van de rechter menselijker wijs begrijpelijk zou zijn. Ook benoemt de rechtbank dat de schoonfamilie een begrijpelijk en invoelbaar leed met de verdachte rechter zou hebben gedeeld. Welk invoelbaar leed dan? Dat hun dochter een relatie kreeg met een man met een strafblad? Moeten mensen met een strafblad dan maar uit de maatschappij worden geweerd? Moeten mensen met een strafblad dan maar niet meer hopen op een relatie en als er dan toch een relatie in beeld komt is er dan bij de familie van de nieuwe partner sprake van een invoelbaar leed?

Adil stelde dus de vraag of het OM en de rechtbank te Den Bosch het niet toch moeilijk vonden om een collega te berechten en dat daardoor zijn belangen er niet meer zo toe deden? Of had hij gewoon in de ogen van de magistratuur minder rechten door zijn verleden? Het lukte me niet hem gerust te stellen dat het in Nederland allemaal goed zit, dat wij hier echt geen klasse-justitie meer kennen. Ook een advocaat heeft kennelijk grenzen aan zijn overredingskracht.

Delen:

Het belangrijkste nieuws wekelijks in uw inbox?

Abonneer u op de Mr. nieuwsbrief: elke dinsdag rond de lunch een update van het nieuws van de afgelopen week, de laatste loopbaanwijzigingen en de recentste vacatures. Meld u direct aan en ontvang elke dinsdag de Mr. nieuwsbrief.

Meest gelezen berichten

Van onze kennispartners

Juridische vacatures

Ook interessant:

Scroll naar boven