“Leave me, mum.” Dat waren de verdrietige laatste woorden van Rory Sykes, een 32-jarige man die op 9 januari omkwam bij de recente branden in Californië. Vanwege een gebrek aan water en zijn handicap kon hij niet meer worden gered. Aan zijn overlijden kleeft een juridisch verhaal, dat zich in Nederland afspeelde.
De Australische moeder van Rory, Shelley Sykes, was weken voor zijn geboorte namelijk als passagier betrokken bij een ongeval in Nederland, waarbij de veroorzaker verzuimde om voorrang te geven. Vlak na haar bevalling van Rory op 29 juli 1992 in Engeland, liep deze een zuurstofgebrek op, wat leidde tot een hersenbeschadiging. Hierdoor raakte hij blind, en werd hij spastisch.
De moeder startte enige tijd daarna een procedure in Nederland, omdat zij meende dat de gezondheidsschade die haar zoon opliep een gevolg was van het ongeluk. Die zaak kwam pas tot een einde door een uitspraak van de Hoge Raad, in 2012.
Vergoed
De Hoge Raad kwam in dat jaar tot de uitspraak dat de verzekeraar van de aansprakelijke automobilist 50 procent van de opgelopen materiële en immateriële schade door het ongeluk moest vergoeden. Zowel de rechtbank, als het hof waren eerder ook al tot dat oordeel gekomen.
Vanwege het onzekere causale verband tussen het ongeluk en de gezondheidsschade van Rory koos de rechtbank voor een proportionele benadering. Doordat de omkeringsregeling werd toegepast kreeg verzekeraar Nationale Nederlanden de kans om twijfel te zaaien over dat causale verband, via haar eigen deskundigenrapportages.
Het hof stelde daarna dat er wel degelijk een reële kans aanwezig was dat Rory’s gezondheidsschade door het trauma van het ongeluk kon zijn veroorzaakt. Zij sloot zich aan bij de uitspraak van de rechtbank dat de kans dat het verkeersongeluk de schade veroorzaakte, op 50 procent moest worden gezet. Uiteindelijk kwam zij op een percentage van 60 procent uit, omdat ze uitging van een billijkheidscorrectie in de zaak in het voordeel van het slachtoffer.
De partijen gingen daarop beide in cassatie bij de Hoge Raad. Die kwam tot hetzelfde oordeel, met daarbij wel de uitzondering dat de billijkheidscorrectie onterecht was toegewezen, omdat die bij een proportionele benadering niet relevant is.
In de causaliteitsdiscussie was het de vraag of Rory’s neurologische beschadiging tijdens de zwangerschap was ontstaan (door het ongeluk), of na de geboorte. De Hoge Raad oordeelde dat het om een percentuele verhouding van 50-50 ging.
Afgesloten
In een post op Twitter laat Shelly Sykes ‘with great sadness’ weten dat ze ‘totally heartbroken’ is door de dood van haar zoon. Die stierf toen ze het smeulende vuur op het dak van het huisje van Rory niet kon blussen met de tuinslang, omdat het water was afgesloten wegens een tekort.
John Beer was de letselschadeadvocaat van Rory en zijn moeder in Nederland. Hij vertelt over het leven dat moeder en zoon met elkaar deelden: “Zijn moeder zorgde voor Rory. Naarmate hij ouder werd was het voor haar minder gemakkelijk om met zijn gedragsproblemen om te gaan. Niettemin is zij zich altijd op bewonderenswaardige wijze voor hem blijven inspannen. Zij maakte door haar toewijding en veerkracht grote indruk.”
Uit nieuwsberichten blijkt dat Rory kort voor zijn overlijden tegen zijn moeder zei hem te verlaten. Vanwege een gebroken arm kon ze hem niet verplaatsen. John Beer: “Daarin ligt tussen een hulpbehoevende man en zijn toegewijde moeder veel tragiek besloten. Ze ging hulp halen maar het was te laat. Toen ze met de brandweer terugkwam was zijn huisje volledig afgebrand.”