Ware ik niet zo’n onbevangen mens, en zou ik niet ten volle geloven in de volledige onkreukbaarheid van oud-staatsraad Hoeksema, dan zou ik hebben gedacht aan een opzetje. Het gaat hier weer eens om het toezicht op de advocatuur. Al tijden hangt een dreigement van staatssecretaris Fred Teeven boven de markt om een toezichtcollege aan te stellen dat door het ministerie wordt benoemd. En al net zo lang verzet de Advocatenorde zich hiertegen.
En gezegd moet worden, niet zonder elan. De vlucht naar voren wordt wel heel letterlijk genomen. Zo is inmiddels een eigen FTA opgetuigd, een soort interne accountantsdienst, waarmee ettelijke tonnen zijn gemoeid. Een investering die, als de staatsecretaris zijn zin krijgt, weggegooid geld zal blijken, maar wie niet waagt etc.
En natuurlijk is de benoeming van Rein Jan Hoekstra als ‘extern’ rapporteur een gouden greep. Een half jaar geleden kwam Hoekstra met een eerste en nogal knorrig tussenrapport. Essentie was dat van het interne toezicht nog niet veel deugde.
En nu dan het tweede rapport, op 22 januari gepresenteerd. Precies twee werkdagen nadat de Advocatenorde een aantal toezichtsbevorderende maatregelen bekend maakte: pro-actief kantorenbezoek en aangescherpt dekentoezicht. Perfect timing zal een cynicus denken. Maar gelukkig ben ik niet zo.
Enige vuiltje aan de lucht is de Tweede Kamer. Daar zitten nogal wat cynici die nog niet overtuigd zijn. Dus gaat Hoekstra nog even door.
