“Advocaten horen ook impopulaire clienten bij te staan,” verklaarde advocaat Paul Clement en woedend pakte hij zijn spullen in. Met een klap sloeg hij de deur van het advocatenkantoor achter zich dicht. Einde samenwerking met de prestigieuze advocaten van King & Spalding. Hoe kon het gebeuren dat de maatschap binnen een paar dagen uiteenviel? Hier het relaas over de macht van boze clienten.
In Februari 2011 laat president Obama weten dat hij de DOMA-wet (Defense of Marriage Act) niet meer namens de federale overheid in aanhangige rectszaken zal laten verdedigen. DOMA maakt onderscheid naar seksuele orientatie en keurt goed dat homoseksuele burgers ongelijk behandeld worden. Het huwelijk is een verbintenis tussen man en vrouw. De meer dan 1000 regelingen die in Amerikaanse wet- en regelgeving aan een huwelijk gekoppeld zijn, blijven daarmee in beginsel beperkt tot man/vrouw-relaties. Homo- en lesbische paren kunnen naar gelijke behandeling fluiten. President Obama zag zelf ook wel in dat het standpunt om deze discriminatie te blijven verdedigen, onjuist is. Daarom kondigt hij aan dat hij er van af wil.
De Gerdi Verbeet van het Amerikaanse congres, de Republikein John Boehner, besluit deze keuze van president Obama te ondermijnen. Als voorzitter van het Huis van Afgevaardigden huurt hij advocaat Paul Clement in om in de rechtszaal de DOMA-wetgeving te verdedigen onder het motto: “Als Obama het niet doet, doen wij, de Republikeinen, het wel.”
Paul Clement, partner in de maatschap van King & Spalding, is een begrijpelijke advocatenkeus. Onder Obama’s voorganger president George W. Bush was hij de landsadvocaat. Toen Obama het stokje overnam, moest Clement zijn heil elders zoeken en kwam bij King & Spalding terecht. Het DOMA-contract dat hij met voorzitter Boehner sluit, wordt door de oppositie in het Huis van Afgevaardigden bekend gemaakt. Tegen een uurtarief van $ 520 tot een maximum van $ 500.000,- gaat hij de discriminatie van homo’s en lesbiennes bepleiten in de aanhangige rechtszaken. Zijn foto staat in alle kranten, in een klap is Clement weer terug van weggeweest. De kleine lettertjes uit het contract dringen in eerste instantie wat minder tot de media door, maar veroorzaken uiteindelijk grote commotie. Alle advocaten en medewerkers van King & Spalding moeten zich onthouden van activiteiten die de DOMA-wet in gevaar kunnen brengen.
De homobeweging begint zich te roeren. Waarom had King & Spalding deze zaak eigenlijk aangenomen? King & Spalding heeft toch veel homo-advocaten en medewerkers in dienst? Waarom zouden zij gemuilkorfd mogen worden? In het verleden had het advocatenkantoor zich juist ingezet voor de homobeweging. En staat niet op de website van King & Spalding dat het kantoor er trots op is mensen gelijk te behandelen? “Wij zijn tegen discriminatie op grond van seksuele orientatie en gender identiteit en streven ernaar een klimaat te scheppen waar iedereen zich thuis kan voelen.” Nou, daar lust de homobeweging wel pap van. Acties komen er! Alle clienten van King & Spalding zouden brieven krijgen dat hun advocatenkantoor hypocriet is en de discriminatie van homo’s en lesbiennes propageert. Demonstraties voor de kantoren worden aangekondigd evenals advertenties in de krant onder de kop: Schande!
Nog geen week na de aankondiging dat King & Spalding de DOMA wet zou gaan verdedigen, verzoekt het kantoor het contract ongedaan te maken. “De DOMO-wet staat haaks op het beleid van King & Spalding om mensen gelijk te behandelen.” Dat had de kantoorleiding natuurlijk de week ervoor ook wel kunnen bedenken, maar de homobeweging reageert opgetogen. “We snappen ook wel dat er nu andere advocaten gevonden worden die het vuile werk gaan opknappen, maar dat gebeurt in elk geval niet door het advocatenkantoor dat ons altijd heeft gesteund en zelf zegt homovriendelijk te zijn.”
Wie niet opgetogen reageert, is Paul Clement. Hij gaat nu een nieuw kantoor oprichten en zet het DOMA-contract met de Republikeinse meerderheid in het huis van Afgevaardigden voort.
Waar de macht van boze clienten al niet toe kan leiden.
Zou zo’n situatie zich in Nederland ook kunnen voordoen? Zijn Nederlandse advocaten ooit door het maatschappelijk middenveld onder druk gezet om zich van een bepaalde zaak die zij hadden aangenomen, te distantieren? En hoe hebben de Nederlandse confreres gereageerd?
