Sarah, een joodse vrouw is op zoek naar een Joodse man. Ze wil trouwen en een gezin stichten. Bij een supermarkt in Jeruzalem ontmoet ze Dudu, een Joodse man, vrijgezel en op zoek naar een langdurige relatie. Het klikt tussen de twee en ze gaan naar haar huis, waar ze sex hebben. Na de daad trekt Dudu zijn kleren aan en gaat naar huis om vervolgens nooit meer iets van zich te laten horen. Verdrietig gaat Sarah op onderzoek uit, want ze wil contact met Dudu blijven houden. Dan ontdekt ze de waarheid. Dudu is getrouwd, heeft kinderen, is Arabier en niet Joods. Haar wereld stort in. Ze zet haar verdriet in vechtlust om en stapt naar de politie, waar ze aangifte doet van verkrachting.
In Juli 2010 doet de rechtbank in Jeruzalem uitspraak.
Dudu wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van achttien maanden. Daarbij overweegt de rechtbank dat hij door een listig samenspel van verzinsel Sarah zover heeft gekregen met hem naar bed te gaan. Zowel het feit dat hij getrouwd was als dat hij Arabier was, waren voor haar essentiele gegevens. Hij wist dat als hij eerlijk tegen haar geweest was, ze nooit met hem het bed had willen delen. Ze heeft in de sex toegestemd, omdat hij haar op een dwaalspoor had gebracht. In de redenering van de rechtbank is daardoor de toestemming van Sarah aan de sex komen te ontvallen en heeft zij dus tegen haar wil sex met hem gehad. “Verkrachting door bedrog” noemt de rechtbank het en Dudu verdwijnt achter de tralies.
“Zo beschermen we de samenleving tegen zoetgevooisde criminelen die onschuldige slachtoffers bedriegen tegen de allerhoogste prijs, die van hun lichaam en geest.”
Ik ben het niet met de uitspraak van de rechtbank eens. Elke man die een partner op basis van leugens en bedrog het bed in weet te praten, kan volgens de redenering van de rechtbank schuldig worden gevonden aan verkrachting en de bak indraaien. Heeft de partner niet ook een onderzoeksplicht? Komt het toestemmen in sex niet voor eigen risico? Ik vind niet dat het strafrecht in dit soort situaties een rol moet spelen. Had Sarah Dudu gedagvaard en een schadevergoeding geeist, omdat ze door zijn mooie praatjes het bed in was gepraat, dan kan ik me daar nog wat bij voorstellen, ook al geeft het wel een mate van juridisering van de samenleving aan die me niet aanspreekt. Vroeger zou je denken : wat stom, had ik maar beter uitgekeken, ik beschouw het als een betreurenswaardig fact of life, waar ik mee moet leren leven. Nu wordt de stap naar de strafrechter gezet. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat het Israelische voorbeeld in Nederland navolging gaat krijgen.
