In de Curaçaose kranten wordt de laatste tijd bijzonder vaak Shakespeare geciteerd. “What’s in a name”, vragen ingezondenbrievenschrijvers zich af, “that which we call a rose by any other name would smell as sweet”.
Reden van deze plotseling opbloeiende liefde voor zestiende-eeuwse Engelse poëzie is de Minister van Onderwijs Rosalia. Hij wil de naam van het Peter Stuyvesant College wijzigen, omdat hij de naamgever van de school geen ‘voor de jeugd inspirerend figuur’ vindt.
“Voor een emanciperend land is het van groot belang dat duidelijk herkenbare voorbeeldfiguren aanwezig zijn, ook in schoolnamen. We moeten de jongeren vormen in hun liefde voor hun land”, zegt Rosalia.
Peter Stuyvesant, wie was dat ook alweer? Volgens Wikipedia was Peter Stuyvesant een koopman bij de West-Indische Compagnie, sinds 1639 op Curaçao gestationeerd en vanaf 1643 directeur van Curaçao, Aruba en Bonaire. Twee jaar later werd hij Gouverneur van Nieuw-Amsterdam. Een brievenschrijver in de krant Amigoe formuleert het anders: “Peter Stuyvesant was een gewetenloze slavenhandelaar en een dictator die door iedereen gevreesd werd. Wie zich niet aan zijn strenge wetten hield werd genadeloos en wreedachtig gestraft en ook verbannen naar de zoutpannen van Bonaire.” Om te besluiten met: “Er bestaat toch ook niet een Adolf Hitler College in Nederland?”
Achter de naam Peter Stuyvesant gaat dus kennelijk een wereld van slavernij, onderdrukking en koloniale repressie schuil, waar we niet aan herinnerd zouden moeten worden. Vorming van de jeugd door het wegpoetsen van het verleden lijkt me alleen niet zo effectief.
Gelukkig probeert Rosalia ook op andere manieren de verderfelijke Nederlandse invloed weg te nemen. Hij pleit voor een Afro-Curaçaose cultuur die zich afzet tegen ‘de onderdrukking en negatieve invloed van Nederland’. Daarbij moeten we oppassen voor Nederlanders en voor Curaçaoënaars die in Nederland hebben gestudeerd. Die hebben het idee dat Curaçao een multiculturele samenleving is, waarin minderheidsgroepen een plaats hebben. Rosalia weet beter: er is alleen ruimte voor de Afro-Curaçaose eenheidsworst.
What’s in a name? Sja, dus een heleboel. Scholen op Curaçao ruiken echt zoeter met een degelijke Curaçaose naam. Dat zet me aan het denken over mijn eigen achternaam. Duits. Is dat wel wenselijk nu de Duitse bezetting van Nederland nog veel korter geleden is dan de slavernij op Curaçao? Misschien is het voor mij ook tijd voor een nieuwe achternaam. Degelijke Hollandse suggesties hoor ik graag!
