De advocaat had het altijd een genoegen gevonden om met zijn vakbroeders over zijn rechtsgebied te kunnen spreken. Maar sinds de coronacrisis had hij zijn motivatie voor het bijwonen van cursussen verloren. De advocaat waarover de Haagse deken in Den Haag in september vorig jaar een klacht indiende, had over de jaren 2021 en 2022 onvoldoende opleidingspunten had behaald en onvoldoende GIO’s (Gestructureerd Intercollegiaal Overleg) gevolgd. Hij reageerde ook niet op tijd op verzoeken van de deken om zijn CCV-overzicht (Centrale Controle op de Verordening, red.) in te vullen.
Uit de mouw
Er kwamen een hoop herinneringen en aanmaningen van het bureau van de deken aan te pas, voordat de aap uit de mouw kwam in een persoonlijk gesprek, in februari 2023. De advocaat had de CCV-opgave voor zich uitgeschoven, omdat hij in 2021 maar zes punten had behaald van de verplichte 25, en zelfs geen enkele in 2022. Beloftes om het allemaal in 2023 goed te gaan maken, kwam hij later ook niet na. Daarbij had hij de pech dat een cursus waarvoor hij zich wel had ingeschreven, niet doorging wegens een tekort aan deelnemers.
Spijt had de advocaat wel, en hij erkende ook dat hij fout zat. Daarom had hij in de laatste maanden van 2023 toch nog een eindspurt gemaakt, en maar liefst 43 opleidingspunten behaald. Ook had hij in 2022 toch nog aan twee GIO’s meegedaan, van in totaal acht uur. Tijdens de zitting op 4 maart bleek dat uiteindelijk toch maar twee uur te zijn geweest.
Kop in het zand
De Raad van Discipline constateerde dat de advocaat zijn “kop in het zand had gestoken” door zijn overzicht te laat in te leveren, omdat hij wist dat hij het vereiste aantal punten niet had gehaald – bedoeld om zijn deskundigheid op peil te houden. Ondanks zijn “struisvogelgedrag” waardeerde de Raad het wel dat hij op zitting was komen uitleggen hoe het zat, om zichzelf te verantwoorden. Hoewel het als een minpunt werd gezien dat hij zelfs in tweede instantie bij de deken niet de juiste informatie gaf over de in 2022 behaalde punten.
In strijd
Het dekenbezwaar werd op alle onderdelen gegrond verklaard en de advocaat kreeg een voorwaardelijke schorsing van twee weken opgelegd – met een proeftijd van twee jaar – omdat hij handelde in strijd met de verordening op de advocatuur en zich niet had gedragen ‘zoals een goed advocaat betaamt’.
