Voor het reizen naar China is een dertig dagen visum nodig. Dat is redelijk eenvoudig te krijgen. Een uitnodigingsbrief, een formulier invullen, aanvraag indienen en, uiteraard, betalen. Voor Chinezen die naar Europa willen is het veel ingewikkelder. Ten eerste moeten ze toestemming krijgen van de minister om het land uit te mogen. Die wordt heb ik ervaren niet altijd gegeven. De Chineze co-voorzitter van ons dagelijks bestuur, nota bene een oud minister van Justitie, kreeg die toestemming dit voorjaar niet voor onze voorjaarsvergadering in Europa! De reden is voor mij gissen, maar lijkt er mee te maken te hebben dat men de buitenlandse reisjes van hooggeplaatsten enigszins wil beperken. Als men toestemming van de eigen overheid heeft is er de visumaanvraag om het Europese land binnen te komen. Dat vereist voor veel landen een bezoek aan de ambassade met een interview. Dus niet zo maar een formulier invullen en betalen.
Van heel lang geleden herinnerde ik mij plaatjes van China, en in het bijzonder van Beijing, dat toen nog gewoon Peking heette, met heel veel fietsen en met hekken/hekjes op straten en om perkjes en eigenlijk overal. Fietsen zijn er nog wel, maar veel minder. Die hekjes zijn er nog in groten getale. Bij voorbeeld op de middenstreep van een weg. Voorkomt inderdaad merkwaardig verkeersgedrag, en staat eigenlijk ook wel aardig.
Zo kaal en grauw als het ‘s winters is, zo mooi groen is het in het voorjaar, begin van de zomer. Er is weinig ouds, en dat geldt ook voor bomen. Wel worden er heel veel aangeplant. In de parken en in onze compound wordt de kleur van het gras mooi op groen gehouden door gewoon ieder voorjaar nieuwe plaggenrollen neer te leggen, nadat de oude van het jaar daarvoor zijn verwijderd.
Van veel bomen is de onderste meter wit geschilderd met een soort witte kalk. Dat is niet voor de verkeersveiligheid, maar tegen ongedierte dat dankzij die kalk niet meer de bomen inklimt om schade aan te richten. Om iedere boom is een kuil, met een klein dijkje. En zo worden ze water gegeven, boom voor boom.
Toen we laatst weer terugkwamen in ons appartement waren er drie dames, met mooie pasjes om, van de flat in onze onze compound, Dream Town, de lift aan het vegen. Zij noden ons vriendelijk glimlachend de lift in en gingen met ons naar boven, nieuwsgierig waar wij woonden. Dat wordt inderdaad allemaal bijgehouden. Er hangen ook overal camera’s. Of die het ook doen, en of er iemand aan de andere kant zit die naar de beelden kijkt, weet ik niet, maar ik denk het eigenlijk wel. Er zijn hier nu eenmaal heel veel mensen voor van alles en nog wat. Dit complex werft bewoners met de slogan dat het het best beveiligde complex is en dus enorm veilig. Dankzij de camera’s, de bewakers bij de diverse poorten en de sociale controle. Onze buurvrouw heeft altijd haar voordeur open, zodat? ze weet of en wanneer wij thuiskomen en weggaan? Of om haar woning lekker te laten doortochten? Soms gaat de lift vanzelf open als je er aan komt lopen. Magie, toeval, of gewoon een attente Chinees achter het scherm van de camera?
