Het is een roeping. Strafpleiter zijn. Zelden krijgt de strafrechtadvocaat de handen van Neerlands volk op elkaar. Toch gaat hij of zij stug door, 24/7 zoals menig kantoor propageert.
Een reguliere piketdienst behelst niet alleen een adviesgesprek met een verdachte maar ook overleg met de recherche, met de officier van justitie en vergeet de familie van de verdachte niet. Zittingen, dossiers lezen, cliënten bezoeken, achter inbeslaggenomen zaken aan en ga zo maar even door. Menige verdachte leeft bovendien met de gedachte dat een advocaat er gewoon voor hem is als nodig wordt geacht, zonder dat daar kosten aan verbonden zijn. Inmiddels heeft de minister van Veiligheid en Justitie die gedachte overgenomen. Als de verdachte het belieft, schuift de advocaat wel aan bij het verhoor en kan daarvoor met een geringe vergoeding toe. De strafpleiter lijkt niet alleen te zijn verworden tot slaaf van de veeleisende clientèle maar ook van de overheid. Er zijn honderden strafpleiters en tot voor kort betrof het strafrecht een lucratief rechtsgebied. Er is echter fors bezuinigd. Niet alleen op de vergoedingen, maar ook op de politie met minder grote onderzoeken tot gevolg. Daarnaast worden relatief eenvoudige zaken door het openbaar ministerie zelf afgedaan middels het ZSM. De gevolgen zijn ook voor de rechterlijke macht zichtbaar. Minder voorgeleidingen, minder raadkamers en steeds minder zittingen. Daar speelt de minister nu slim op in. Als het aanbod van zaken minder wordt, neemt de concurrentie toe en is men bereid om met minder genoegen te nemen. Aan de andere kant worden de eisen hoger, hetgeen uiteraard ook de nodige kosten met zich meebrengt. Het gerenommeerde strafrechtkantoor dat garant staat voor kwaliteit en ook zorgdraagt voor goed opgeleide stagiaires heeft zijn langste tijd gehad. De overheid verwacht dat de advocaat voor een vergoeding van € 150,– een politieverhoor bijwoont en als het moet ook een tweede of zelfs een derde verhoor. Alsof je bij de bakker een brood koopt en de volgende dagen er niet meer betaald hoeft te worden. Zijn we nu helemaal gek geworden? Kennelijk wel, op een enkeling na die heeft besloten geen slaaf van de overheid te worden en te stoppen met de piketdienst, maar de meeste kantoren kunnen zich dat niet veroorloven omdat het water al tot hun lippen staat. Ik ben de mening toegedaan dat voor de huidige vergoeding slechts het eerste verhoor kan worden bijgewoond. Op deze wijze blijft het werk nog enigszins advocaatwaardig en dan is het niet de advocaat die verzaakt, maar de overheid.
