De hoofdpersoon van het verhaal is Anton Frankenmolen, een belastingadviseur op leeftijd met een eigen praktijk. Hij heeft (te) hard gewerkt, waardoor de relatie met zijn vrouw en kinderen is bekoeld. Hij heeft last van paniekaanvallen en het advies gekregen om daar met iemand over te gaan praten. Hij vindt dat niet nodig en praat liever van zich af via de dictafoon-app op zijn telefoon.
Obsessief
Anton is vertrouwenspersoon van enkele families, die hij bijstaat bij allerlei vraagstukken. Hij is erg gecharmeerd van Mila, de dochter van een klant. Hij is al jarenlang betrokken bij deze familie en ook Mila en haar man spreekt hij regelmatig. Hij raakt steeds meer onder de indruk van Mila en zijn belangstelling voor haar krijgt een obsessief karakter. Zijn werkzaamheden beginnen te lijden onder zijn verlangen en onder zijn fantasieën over Mila. Hij begint de nietsvermoedende Mila zelfs te volgen en hij legt alles vast via zijn telefoon. Het is allemaal beeldend en met vaart beschreven door Kornmehl, van wie ik heb begrepen dat zij (eveneens nietsvermoedend) ooit in dezelfde omstandigheden als Mila verkeerde. De belastingadviseur van haar familie bleek na zijn overlijden een dossier over haar te bezitten met allerlei persoonlijke notities en bespiegelingen.
Als lezer ben je natuurlijk benieuwd hoe dit gaat aflopen. Je vreest het ergste, maar ik zal dat op deze plek niet verklappen. Het boek is vrij eendimensionaal, en richt zich hoofdzakelijk op Anton en zijn ontwikkeling. Je zou best wat meer willen weten over de impact van zijn gedrag op Mila, maar het is begrijpelijk dat dit buiten het bestek van deze roman blijft.
Anton de adviseur
Als adviseur (eveneens met een eigen praktijk) heb ik het boek uiteraard gelezen met bijzondere belangstelling voor de beroepsmatige aspecten. Wat me opviel is dat Anton als fiscalist wel erg breed georiënteerd is. Vastgoed, BTW, pensioen, inkomstenbelasting, estate planning, hij wordt overal bij betrokken door zijn klanten. Op enkele punten zijn de gehanteerde benamingen verouderd (successierechten noemen we sinds 2010 erfbelasting en een vervangingsreserve heet tegenwoordig herinvesteringsreserve). Verder slaat Anton ook wel eens de plank mis. Bijvoorbeeld wanneer hij stelt dat als Mila zou emigreren naar een ander land, dit misschien wel minder erfbelasting zou kosten bij overlijden van haar ouders. Dat zou misschien wel het geval zijn als haar ouders zouden emigreren, maar niet als Mila Nederland achter zich laat.
Drie levens
Een belangrijke les voor Anton en voor iedere adviseur is dat het beschermen van de gegevens van klanten en je eigen organisatie van levensbelang is. Een klant vertrouwde Anton toe dat hij drie levens heeft: één is openbaar, één is privé en één is geheim. Anton slaagde er wel in deze levens van zijn klant te beschermen, maar het ging mis bij zijn eigen geheime leven.
Anne Knigge heeft een eigen adviespraktijk op het gebied van estate planning (anneknigge.nl).
Ariëlla Kornmehl, De fiscalist, Ambo|Anthos uitgevers
