Wat is het toch dat advocaten met boksen hebben, vraag ik me af. Ik had gisteren net een artikel in de NRC gelezen over de Amsterdamse advocaat Martin Jansen die tevens bokstrainer schijnt te zijn, of het was alweer tijd in de auto te stappen op weg naar de boekpresentatie van de eveneens Amsterdamse advocaat Aernoud Bourdrez.
Onder de titel ‘GRRR‘ heeft deze originele denker (1972) 75 succesvolle strategieën verzameld om conflicten te voorkomen of op te lossen. Nou krijgt de redactie heel wat uitnodigingen voor openingen, vernissages en allerhande andere feestelijkheden maar vrijwel altijd verdwijnen deze in het ronde archief. Anders ligt het als de presentatie plaatsvindt in het door ons met enige regelmaat gefrequenteerde hotel de Goudfazant hetgeen geen hotel maar restaurant is (laten we zeggen: Amsterdamse humor), maar waar het goed eten en drinken is, en helemaal als de presentatie wordt verluchtigd met een tweetal bokspartijen, een combinatie die ik nog nooit had meegemaakt, maar me wel geestig leek. En zo zat ik gisteravond met zo’n 150 andere collega’s, vrienden, collega’s en cliënten van Aernoud gezellig aan de vitello tonato, de penne alla Bolognese en de hemelse modder. Geanimeerd is een understatement en toen moest het knokken nog beginnen. Tussendoor maar even de auteur aangeschoten voor een kort kennismakingsgesprek dat een hernieuwde kennismaking bleek te zijn omdat we elkaar al eens bij een IE-diner in de Groote Club hadden gesproken. Aernoud heeft een BOODSCHAP zo is duidelijk. De advocaat kon niet onderhandelen, althans heeft dat nooit geleerd, maar werd door schade en schande wijzer. En helaas is dat ook schade en schande voor collega’s en cliënten want Aernoud laat weten niet meer met confrères te willen werken met minder dan vier jaar (pleit)ervaring. Het is maar dat u het weet. Enfin, we spraken af dat we wellicht hernieuwd contact zouden hebben nadat ik zijn boek had doorgenomen.
Uiteindelijk na het dessert begon de lol. Eerst mocht de schrijver, gehuld in bokskimono of hoe heet zo’n ding, nog een paar mooie en behartigenswaardige woorden ter inleiding spreken en toen kon het vechten beginnen. Een heuse boksring (wat is zo’n ding groooot) stond midden in het restaurant, het publiek was behoorlijk opgewarmd door de warme woorden van Aernoud en de koele witte wijn dus het eerste gevecht vond plaats onder welwillend commentaar van de toeschouwer. Jammer was dat het hier ging om twee zusjes, een tweeling nota bene. Die elkaar dermate ontzagen dat het niet echt heftig werd. “Kom op, het is je zuster niet”, riep een van de aanwezigen nog vergeefs, maar de partij eindigde onbeslist waarop de zusters elkaar in de armen vielen. 
De hoofdpartij, een gevecht over vier ronden tussen voormalig wereldkampioen Raymond Joval die om mij onduidelijke redenen de bijnaam Hallelujah draagt en de Nederlandse kampioen Danny Smit. Gelukkig duurt zo’n partij maar kort, zuivere speeltijd was 8 minuten, maar de heren raakten elkaar flink en ik kan het weten want ik zat drie meter van de ring af. En wederom, en dat is blijkbaar het credo van de bokssport in het algemeen en van Bourdrez in het bijzonder: tijdens het gevecht sla je waar je kunt, maar na afloop zijn we weer dikke vrienden.
Enfin, gevecht klaar, en nu maar eens het boek bekijken. Dat was nog een hele zoekerij, want Bourdrez (en in dit geval de uitgever) had, het moet gezegd worden, niet op een dubbeltje gekeken dus kregen alle aanwezigen een boek.
De Nobelprijs zal Bourdrez er niet mee winnen, maar tjongejonge, wat heeft hij een aardig boekje gemaakt vol verstandige tips en wetenswaardigheden. Voor wie het precies bedoeld is weten we niet. Voor iedereen dus maar. En wat we ook niet moeten vergeten: het is heel erg leuk vormgegeven en geïllustreerd. Het boekje telt 75 tips op 150 pagina’s. Heel weinig tekst en veel beeld. En als bij thuiskomst de wederhelft het boekje welhaast direct annexeert om vergenoegd door te bladeren, dan weten wij: Grrr is Mmm
