Halloween: in sommige landen grootser dan in andere, maar overal bekend. Het is een feest dat jaarlijks op 31 oktober gevierd wordt. Nu dit net achter de rug is, en het in de Verenigde Staten onmiskenbaar groots gevierd werd, vond ik het een toepasselijk onderwerp voor mijn nieuwe blog. Maar hoe link je ‘Halloween’ aan iets dat met ‘recht’ te maken heeft? Dat is in Amerika niet zo moeilijk.
Halloween is inherent aan verkleedfeesten, en verkleedfeesten vereisen kostuums. Ooit wel eens iemand op een feestje in hetzelfde kostuum tegengekomen? Vast wel. Heb je ze toen ook voor de rechter gedaagd wegens inbreuk op jouw copyright? In Amerika is niks te gek.
In de zaak van Rasta Imposta versus Kangaroo Manufacturing (2018) moest worden bepaald of het ene kostuumbedrijf inbreuk maakte op het auteursrecht van de ander. Specifieker nog, Kangaroo werd ervan beschuldigd het Banana Costume van Rasta Imposta te hebben nageaapt.
Ik zal de feiten kort op een rijtje zetten. Rasta Imposta, een bedrijf dat kostuums ontwikkelt, heeft in maart 2010 een copyrightregistratie voor zijn Banana Costume gekregen. Vervolgens heeft Rasta Imposta aan verschillende bedrijven licenties verleend voor de ontwikkeling van dit kostuum. Een van deze licenties werd verleend aan Yagozoon, een bedrijf onder leiding van meneer Ligeri. Deze zakenrelatie werd beëindigd. Ligeri werd daarna oprichter van Kangaroo. Rond september 2017 ontdekt iemand van Rasta Imposta dat Kangaroo een bananenkostuum verkoopt dat verdacht veel op dat van hen lijkt. En zo ontstond het geschil. Hoe oordeelde de District court of New Jersey?
Om copyright infringement (lees: inbreuk op auteursrecht) vast te stellen, moeten twee elementen worden bewezen. Dit zijn (1) bezit van een geldig auteursrecht en (2) het kopiëren van originele elementen uit het werk.
Zoals vermeld, had Rasta Imposta een geldig auteursrecht op zijn Banana Costume. Wat betreft het tweede element, betoogde Kangaroo dat er niks origineels aan een banaan is, en dat zij geen bananenkostuum konden maken dat er anders uitziet dan dat van Rasta Imposta. Hier was the court het niet mee eens. Hun aanpak is “to view the banana costume as a whole, as opposed to inspecting the individual components that come together to create the banana costume”. Met andere woorden, er moet naar het kostuum als geheel worden gekeken om te kunnen bepalen of het gekopieerd is. Er kunnen namelijk verschillende bananenkostuums gefabriceerd worden (Google maar voor een impressie van de varianten). The court gaat verder: “there are several unique ways of designing a banana costume.” Vervolgens beschrijft the court dat in het ontwerp van een bananenkostuum allerlei elementen meespelen: de vorm en kromming, uiteindes, de stof, plaatsing van arm- en beengaten, eventuele verticale lijnen en de rijpheid (bruin, groen of geel) kunnen variëren.
In deze zaak waren vrijwel alle elementen van Kangaroo’s bananenkostuum gelijk aan die van Rasta Imposta. Dat diende als sterke indicatie dat Kangaroo daadwerkelijk Rasta Imposta’s Banana Costume direct heeft gekopieerd en geen eigen ontwerp heeft gebruikt. Dit vormt een inbreuk op Rasta Imposta’s copyright. Een typisch gevalletje van na-apen dus, met alle gevolgen van dien.
