Van harte gefeliciteerd met deze overstap. Van groot naar klein. Gaf dat een cultuurschok?
Het is inderdaad een behoorlijke overstap van een grote organisatie met 700 medewerkers naar een kantoor met vier, inclusief mijzelf. Alhoewel het zeker anders is, was deze overstap geen cultuurschok. Als amateurcellist durf ik wel een muzikale vergelijking te maken. Ik denk dat je het kunt vergelijken met de overstap van een wereldberoemd symfonie-orkest naar een strijkkwartet met ervaren en bevlogen musici met de ambitie de wereld te veroveren. Dat is anders, de energie is anders, maar je maakt nog steeds muziek, je doet dat nog steeds op een hoog niveau en – niet in de laatste plaats – met een enorme hoeveelheid speelplezier. Je individuele bijdrage aan het geheel is beter hoorbaar en de verscheidenheid aan rollen die je kunt pakken is veel groter. Het repertoire is ook gevarieerder. Waar bij een groot kantoor de tendens eigenlijk gaat richting relatief grote zaken, zeg maar de Bruckner- en Mahlersymfoniëen, is de mix hier anders. We doen zowel grote, internationale zaken als wat kleinere interessante zaken. Oók de Haydn-kwartetten op hoog niveau kunnen doen, dát is wat een boutique zo leuk maakt, en juist de overgang daarnaartoe ook.
Voelt u zich al thuis op uw nieuwe kantoor?
Thuis voel ik mij zeker en dat was vanaf het begin zo. Mijn nieuwe collega’s zijn allemaal afkomstig van mijn oude kantoor De Brauw. Met twee van hen had ik bij De Brauw al intensief samengewerkt, zaken bepleit en ook daarbuiten een goede klik. De reden voor mij nu deze overstap te maken is de unieke kans betrokken te zijn bij de uitbouw van een nieuw, jong en ambitieus kantoor dat op hoog niveau cliënten bijstaat maar tegelijkertijd ook een fijne plek is om te werken. Wij streven ernaar de komende tijd naar 10-15 advocaten uit te groeien. De gedachte daaraan te kunnen bijdragen gaf en geeft mij ontzettend veel energie.
Wat wordt uw grootste uitdaging?
Wij willen laten zien dat de combinatie van een hoge kwaliteit van werk en een gezonde werkprivébalans goed mogelijk is én dat het één het ander versterkt. Wij hebben alle vier een jong gezin en een partner met een eigen carrière. Natuurlijk brengt dat uitdagingen met zich, maar ook een hoop levensgeluk op alle fronten. Uiteindelijk staan wij voor een model met een duurzame balans en dat is hoe we STAUNCH willen opbouwen. Dat zorgt voor blijvend werkplezier en voldoende rust om met onze cliënten verder te kijken dan dat ene geschil of die ene deadline.
Wat gaat De Brauw van uw vertrek missen en wat zal STAUNCH van uw komst merken?
Bij De Brauw heb ik altijd ontzettend veel plezier beleefd aan het werken met en opleiden van studenten en advocaat-stagiair(e)s. Dat deed ik graag als buddy voor studenten, als begeleider binnen ons interne opleidingsprogramma De Brauwerij, als docent binnen en buiten kantoor en natuurlijk binnen de teams waarin ik werkte. Toen ik afscheid nam van De Brauw kreeg ik vanuit verschillende hoeken van kantoor te horen dat mijn betrokkenheid in die zin werd gezien en ook ontzettend werd gewaardeerd. Dat neem ik mee naar STAUNCH. Het past gelukkig binnen de plannen van STAUNCH uit te breiden met meer junior advocaten, student-stagiair(e)s en studerend medewerkers.
Wat was u geworden als u niet voor de advocatuur had gekozen?
Dat is een lastige vraag. Ik heb altijd een brede interesse gehad. Op de middelbare school besloot ik dat muziek voor mij een hobby zou blijven en dat ik niet naar het conservatorium wilde. Op alleen talent redde ik het niet en ik was bang dat dagelijks urenlang zwoegen op technische etudes mijn speelplezier zou vergallen. Dat is een goede keuze geweest. Als beroepscellist was ik niet gelukkig geworden en nu heb ik een hobby kunnen behouden. Uiteindelijk ben ik bedrijfskunde gaan studeren. Ik vond dat een aardige, brede studie met veel verschillende vakken, maar pas richting de master werd het echt leuk. Tijdens de bachelor bedrijfskunde begon ik ook aan een studie rechten. De praktische kant van die studie heeft me altijd getrokken; met een directe invloed op de ordening van de maatschappij. Daarom vind ik het rechtersvak ook heel interessant. Als rechter zie je de hele maatschappij aan je voorbij trekken. Jij bent degene die beslist hoe de betrokkenen in een bepaalde zaak verder gaan met hun levens. Om die bevoegdheid aan te kunnen heb je een zekere levenservaring, een zekere rijping nodig. Ik vond niet dat ik die toen ik net was afgestudeerd al voldoende had, maar sluit niet uit dat ik nog eens solliciteer voor dat ambt.
